Een gebroken enkel kan zo simpel zijn als een kleine scheur of zo gecompliceerd als verschillende gebroken botstukken die de huid doorboren. Enkelfracturen worden veroorzaakt door draaien of rollen van de enkel, struikelen of vallen onaangenaam, of door trauma. Behandelingen voor een enkelbreuk kunnen variëren van rust en medicatie tot chirurgie, stelt de Mayo Clinic. Zodra de gewonde enkel weer gewicht kan dragen, zijn er specifieke oefeningen die kunnen worden uitgevoerd om het herstel te bevorderen.

Wandelen

Het geleidelijk verhogen van het aantal stappen dat wordt gelopen bevordert een gezond herstel na een enkelbreuk. Omdat de enkel en de voet al een tijdje onbeweeglijk zijn, is het nodig om de spieren te versterken die de enkel ondersteunen en strakke gewrichten en spieren los te maken. Wandelen met krukken is de eerste stap naar revalidatie. Een revaliderende patiënt moet evenveel gewicht op de enkel dragen als dat aanvaardbaar is, voor evenveel stappen als zijn pijn toestaat. Het aantal stappen dat elke dag wordt gelopen, moet geleidelijk toenemen. Hij moet stoppen als zijn pijn ernstig wordt of als hij merkt dat zijn enkel opzwelt. Na elke poging om te lopen, moet hij de enkel opheffen en, indien nodig, ijs aanbrengen. De specifieke wandelaanbevelingen van artsen en fysiotherapeuten moeten altijd worden gevolgd.

Alfabetletters

Het vergroten van het bewegingsbereik van de enkel is ook noodzakelijk voor een goed herstel. In tijden van immobiliteit kunnen ligamenten die de botten van je enkel bij elkaar houden, het strakker maken en het lopen bemoeilijken. Alfabetletters kunnen het bewegingsbereik aanzienlijk verbeteren als dit op een consistente basis wordt gedaan.

Om te kunnen presteren, moet een revaliderende patiënt doen alsof de grote teen een potlood is. Ze zou het alfabet in de lucht moeten schrijven. Deze oefening moet twee tot drie keer per sessie worden uitgevoerd. Ze moet deze oefening dagelijks uitvoeren totdat ze regelmatig loopt zonder krukken.

Kalf verhoogt

Kalverhoging is een oefening die de kracht van de spieren die de enkel ondersteunen verhoogt. Deze oefening verhoogt specifiek de kracht van de kuitspier en uw voorste tibialis-spieren, de spier langs de voorkant van het scheenbeen. Het vergroten van de kracht van de spieren rond de enkel vermindert het risico op een toekomstige fractuur.

Om uit te voeren, moet de patiënt op een trede of een boek gaan staan, met de hielen aan de achterkant. Vasthoudend aan een muur- of trapleuning voor balanssteun, moet hij dan langzaam zo hoog mogelijk op de tenen staan. Deze positie moet gedurende 3 seconden worden aangehouden. Nu zou hij 3 seconden moeten nemen om terug te keren naar de startpositie. Tien tot vijftien herhalingen van deze oefening in twee tot drie sets, of zoals wordt getolereerd, moeten worden uitgevoerd.

, , ] ]