Miljarden mensen over de hele wereld lopen risico op dengue-koorts, een griepachtige ziekte overgedragen door de beet van een mug. Naarmate reizen naar tropische en subtropische locaties vaker voorkomen, kunnen gevallen van knokkelkoorts overal voorkomen en zijn ze misschien onbekend voor zorgverleners in koudere klimaten. Veel dengue-infecties zijn mild of volledig asymptomatisch, maar volledige dengue-koorts en meer ernstige gevallen van hemorragische dengue kunnen levensbedreigend zijn als ze niet op de juiste manier worden behandeld. Aangezien er geen vaccin of specifieke antivirale behandelingen beschikbaar zijn, zijn vroege identificatie en ondersteunende therapie de sleutels tot sneller herstel en preventie van ernstige complicaties. Nauwkeurige diagnose hangt af van het herkennen van wie mogelijk risico loopt, de tekenen en symptomen van knokkelkoorts en het juiste gebruik van laboratoriumtests.

Dengue-infecties

Dengue-infecties, waaronder knokkelkoorts en dengue hemorrhagische koorts, ontwikkelen zich na een persoon wordt gebeten door een soort Aedes-mug die een van de vier stammen van het dengue-virus draagt. Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie leeft ongeveer 40 procent van de wereldbevolking in gebieden met risico op dengue en komen er jaarlijks maar liefst 50 miljoen infecties voor. Landen van Midden- en Zuid-Amerika, het Caribisch gebied, Afrika, Zuidoost-Azië, de westelijke Stille Oceaan en de oostelijke Middellandse Zee zijn de thuisbasis van muggen die het dengue-virus herbergen. Er zijn gevallen gemeld sinds 1980 in Hawaï, Texas en Florida. Hoewel muggenbeten de gebruikelijke manier zijn om het dengue-virus over te brengen, kunnen infecties ook worden overgedragen door besmet bloed tijdens transfusies, orgaantransplantaties of prikincidenten. Het virus kan ook van een besmette moeder op haar ongeboren baby overgaan. De eerste infectie van een persoon met een van de vier dengue-virussen resulteert meestal in geen symptomen of een milde griepachtige ziekte. Een volgende infectie met een van de andere drie dengue-virussen heeft meer kans ernstige ziekten te veroorzaken. Iedereen die hoge koorts ontwikkelt na te leven of te reizen in een regio waar dengue gebruikelijk is in de afgelopen twee weken, moet dengue-koorts overwegen.

Symptomen en symptomen

Symptomen van dengue verschijnen meestal binnen vier tot zeven dagen nadat een persoon gebeten is door een geïnfecteerde mug, maar in sommige gevallen maximaal twee weken kan ontwikkelen. Milde vormen van dengue kunnen een milde vorm van griep nabootsen, maar klassieke dengue koorts begint met een plotselinge hoge koorts en twee of meer andere symptomen, waaronder ernstige hoofdpijn, pijn achter de ogen, spier- en gewrichtspijnen, een fragmentarische rode uitslag die verschijnt als de koorts begint te dalen, misselijkheid en braken. De spier- en gewrichtspijnen kunnen zo intens zijn dat knokkelkoorts soms wordt aangeduid met de bijnaam pisbreekkoorts. Meer ernstige symptomen kunnen optreden na enkele dagen koorts in ongeveer 1 procent van de gevallen, wat wijst op hemorragische dengue-koorts. Typische tekenen en symptomen van denguehemorragische koorts zijn: aanhoudend braken, buikpijn, bloeden uit de neus en tandvlees, kortademigheid en vochtophoping in de borst en de buik. Onbehandelde knokkelkoorts hemorragische koorts kan een sterftecijfer van 20 procent of meer hebben; met goede ondersteunende medische zorg is het sterftecijfer minder dan 1 procent.

Labo-tests voor dengue

Verschillende laboratoriumtests zijn nuttig bij het diagnosticeren van dengue-infecties, maar slechts een paar identificeren het virus zelf. Hoewel veel infecties een toename van het aantal witte bloedcellen veroorzaken, hebben mensen met knokkelkoorts vaak een laag niveau van circulerende witte bloedcellen. De stolselvormende elementen in het bloed, de bloedplaatjes, zijn ook kenmerkend laag. Het percentage van het bloed dat bestaat uit rode bloedcellen, de hematocriet, wordt verhoogd door vloeistoflekkage in de lichaamsweefsels. Bloednatriumspiegels zijn vaak lager dan normaal en de leverenzymspiegels kunnen verhoogd zijn als gevolg van ontsteking.

De meest uitgevoerde test om de diagnose dengueuze koorts te bevestigen, zoekt naar antilichamen tegen het denguevirus in het bloed van de patiënt. Hoewel deze test een dengue-infectie positief kan identificeren, hebben antilichamen minstens vijf dagen nodig om in het bloed te verschijnen. In de Verenigde Staten zijn dengue-antilichaamtests historisch alleen uitgevoerd door gespecialiseerde laboratoria, openbare volksgezondheidsafdelingen en de Centers for Disease Control and Prevention. De test zal echter naar verwachting op grotere schaal toegankelijk worden, omdat de Amerikaanse Food and Drug Administration in april 2011 een nieuwe, commerciële vorm van de test heeft goedgekeurd.

Aanvullende laboratoriumtesten

Dengue-infecties kunnen worden gediagnosticeerd met behulp van andere laboratoriumtests specifiek voor het virus. Deze tests zoeken naar fragmenten van dengue genetisch materiaal of eiwitten in het bloed van de patiënt, of laten het virus groeien in gespecialiseerde celculturen. De resultaten zijn zeer nauwkeurig en specifiek, wat een voordeel is ten opzichte van de meer gebruikelijke antilichaamtests die soms andere virussen zoals West Nile of gele koorts als dengue onterecht identificeren. Deze tests worden echter niet zo vaak gebruikt als tests met knokkelkoortsantilichamen vanwege hogere kosten, meer gecompliceerde procedures, een langere tijd voordat resultaten beschikbaar zijn of een combinatie van deze factoren.

Behandeling van Dengue Fever

Nee een beschermend vaccin of virus-specifieke behandeling is beschikbaar voor dengue-infectie. Eenmaal gediagnosticeerd bestaat de behandeling voornamelijk uit bedrust, hydratatie, paracetamol voor koorts en pijnstillers voor ernstige oog-, spier- of gewrichtspijn. Als er zich meer ernstige symptomen of hemorragische koorts ontwikkelen, is ziekenhuisopname meestal vereist voor een meer agressieve toediening van vloeistoffen en andere ondersteunende zorgmaatregelen. Preventie is het beste medicijn tegen dengue-koorts, wat betekent dat we muggen moeten vermijden. Aanbevelingen zijn onder meer het vermijden van gebieden met stilstaand water in de vroege ochtend en in de schemering, wanneer de muggen het meest actief zijn; beschermende kleding dragen om muggenbeten te voorkomen; en zo nodig met insecticiden en insectenwerende middelen.

, , ] ]