Als u gedurende lange tijd niet-mobiel bent, kan dit drastische gevolgen hebben voor uw gezondheid. Sterker nog, drie weken volledige bedrust resulteert in cardiovasculaire achteruitgang vergelijkbaar met die van 40 jaar ouder worden, meldt een onderzoek uit 2009 in Journal of Gerontology, Medical Science. Immobilisatie leidt tot structurele veranderingen in het cardiovasculaire systeem die de functionaliteit negatief beïnvloeden. Het meest uitgesproken symptoom van deze veranderingen is een neiging tot flauwvallen bij het verplaatsen van liegen naar staan, bekend als orthostatische intolerantie.

Structurele veranderingen

Spieren die niet constant worden gestrest, beginnen kleiner te worden en verliezen hun kracht. In een rapport uit 2008 in het New England Journal of Medicine wordt een afname van de hartspiermassa van 15 procent genoemd na 12 weken bedrust en 25 procent minder massa bij patiënten die permanent zijn geïmmobiliseerd vanwege letsels aan het ruggenmerg. Het verlies van cardiale massa vermindert de samentrekkingskracht. Wanneer een bedrust patiënt probeert om mobiliteit te herwinnen, kan het hart niet met voldoende kracht samentrekken om de aantrekkingskracht van de zwaartekracht te bestrijden. Dit beperkt de hoeveelheid zuurstofrijk bloed die de hersenen bereikt en vermindert de hoeveelheid bloed die vanuit het onderlichaam naar het hart terugkeert. Beide condities resulteren uiteindelijk in orthostatische intolerantie bij het verplaatsen van lig naar staand.

Functionele veranderingen

Stroke-volume is de hoeveelheid bloed die elke slag uit het hart wordt geworpen en is afhankelijk van de hoeveelheid bloed die vult de ventrikels vóór elke samentrekking. Hoe sterker de cardiale samentrekking, hoe sneller de spier terugkeert naar zijn normale rustpositie. Deze terugvering werkt als een zuigkracht om meer bloed in de kamers te trekken voor de volgende samentrekking. Een rapport uit 2008 in de Journal of Applied Physiology stelt dat hartaanvallen op langdurige bedrust de aanzuiging voorkomen en het vermogen van het hart om voldoende bloed te leveren tijdens de volgende hartslag beperkt. De vermindering van de hartspiermassa en de veranderde contractiesterkte draagt ​​bij aan een continue cyclus van onvoldoende bloedtoevoer wanneer een persoon van lig naar staand beweegt.

Drukveranderingen

Druksensoren van het lichaam bevinden zich in de halsslagader slagaders die naar de hersenen leiden, en in het deel van de aorta dat rechtstreeks aan het hart hecht. Het doel van deze sensoren is om de bloeddruk in het lichaam te reguleren door bloedvaten te laten uitzetten of vernauwen. Gewoonlijk veroorzaakt het bewegen van lig naar staand een snelle vernauwing van de bloedvaten in het onderlichaam die het bloed terug naar het hart dwingen. In de tekst 'Human Cardiovascular Control' legt Dr. Loring Rowell uit dat langdurige bedrust de gevoeligheid van de druksensoren van het lichaam en van de druk verandert. Deze verandering betekent dat er een grotere bloeddrukdaling moet plaatsvinden voordat het lichaam de bloedvaten vernauwt. Het opnieuw afstellen van de gevoeligheid van de druksensoren maakt een bedrust patiënt tot orthostatische intolerantie mogelijk zodra de mobiliteit is hersteld.