Caseïne, een eiwit dat voorkomt in melk en melkproducten, kan bijdragen aan ADHD-symptomen bij sommige kinderen en volwassenen. ADHD is een neurologische gedragsstoornis die voor het eerst naar voren komt in de kindertijd. Het wordt gekenmerkt door verschillende symptomen, waaronder moeilijkheden bij het in stand houden van aandacht, hyperactiviteit en impulsiviteit. De symptomen blijven bijna altijd bestaan in de adolescentie en gaan vaak door tot in de volwassenheid. Groeiend bewijs suggereert dat gastro-intestinale problemen met het verteren van caseïne in sommige gevallen fysiologische reacties triggeren die ADHD nabootsen of verergeren.

Casein is caseïne en is het primaire eiwit in melk en in voedingsmiddelen die melk bevatten zoals als kaas, zure room, wei, margarine, boter, yoghurt en ijs. Het is ook te vinden in vele andere producten zoals sojakaas, hotdogs en lunchvlees met een caseïneproduct dat caseïnaat wordt genoemd. Voor mensen die niet allergisch zijn, heeft caseïne de gunstige eigenschap dat het langzaam wordt afgebroken, waardoor het een constante afgifte van aminozuren in de bloedbaan krijgt.

Caseïne Intolerantie

Sommige mensen lijken een intolerantie of allergische reactie te hebben naar caseïne. Caseïne breekt af tijdens de spijsvertering en produceert casomorfine, een opioïde peptide (een aminozuurketen) dat werkt als een histamine-releaser. Voor de meeste mensen wordt deze peptideketen verder afgebroken tijdens de vertering tot basische aminozuren. Volgens HealthCentral.com werkt dit proces mogelijk niet goed voor bepaalde mensen, waaronder sommige gediagnosticeerd met ADHD of autisme. Zoals opgemerkt op Celiac.com, suggereert Dr. Reichelt, een Noorse onderzoeker die de effecten van caseïne-intolerantie heeft onderzocht, dat mensen die het enzym missen dat eiwitten zoals caseïne afbreekt, een opoïde substantie in hun spijsverteringsstelsel achterlaten. Dit kan theoretisch een opiumachtig effect hebben dat percepties en gedrag verandert en verklaart de ruimte en slechte aandacht bij ADHD.

Caseïne-intolerantie versus lactose-intolerantie

Caseïne-intolerantie, zoals lactose-intolerantie, omvat een reactie naar een stof die in melk zit, maar de twee zijn niet verwant. Lactose-intolerantie veroorzaakt tijdelijke diarree, opgeblazen gevoel en gas als reactie op onverteerde lactose. Caseïneallergieën zijn meer systemisch en ernstiger.

Symptomen van Caseïne-intolerantie

Symptomen van caseïne-intolerantie kunnen zijn diarree, een opgeblazen gevoel en gas, astma, eczeem en netelroos. Er bestaat toenemende bezorgdheid over de mogelijke rol die caseïne-intolerantie kan spelen bij ADHD, autisme en schizofrenie. Mensen met extreme allergische reacties op caseïne lopen risico op anafylactische reacties en gaan in shock. Mensen met extreme gevoeligheden kunnen zelfs reageren op lokale, niet-voedingsgebonden blootstelling aan caseïne. Sommige nagelverzorgings- en make-upproducten bevatten bijvoorbeeld caseïne en kunnen allergische reacties veroorzaken.

Behandeling

Om onoplettendheid, hyperactiviteit en andere ADHD-achtige symptomen die kunnen worden veroorzaakt door caseïne-intolerantie te verminderen, de enige de huidige behandeling is om blootstelling aan voedingsmiddelen of producten die caseïne bevatten te vermijden. Bloedonderzoek en huidtesten zijn beschikbaar om te testen op caseïne-allergieën. Men kan ook een eliminatiedieet gebruiken. Verwijder alle melk en melkbijproducten uit het dieet gedurende drie weken. Observeer veranderingen in gedrag en aandacht. Breng melk opnieuw in het dieet en merk aandacht en gedragsveranderingen op. Als de symptomen zich opnieuw voordoen bij de herintroductie van melk in het dieet, verwijder dan permanent de melkproducten uit het dieet.

Raadpleeg altijd een arts wanneer u dramatische veranderingen in een dieet aanbrengt. Zorg ervoor dat de verliezen in voeding als gevolg van de eliminatie van melk, inclusief dalingen van vitamine D, eiwit en calcium, worden gecompenseerd in het dieet. De vermoedelijke verbanden tussen caseïne en ADHD worden nog onderzocht en oorzakelijk verband moet als voorlopig worden beschouwd. Als u of uw kind ADHD heeft, zoek dan de juiste medische zorg om andere mogelijke factoren en omstandigheden te identificeren die kunnen bijdragen aan ADHD-symptomen.

, , ] ]