voor volwassenen

Hyperactiviteitsstoornis met Attention-deficit, of ADHD, is een neuro-gedragsaandoening die wordt gekenmerkt door hyperactiviteit en onoplettendheid. ADHD wordt typisch gediagnosticeerd op schoolleeftijd, maar ongeveer de helft van de kinderen met de diagnose ADHD blijft ADHD-symptomen hebben als volwassenen. Depressie en ADHD worden beide vaak gediagnosticeerd en depressie is verrassend vaak bij ADHD-patiënten. Ongeveer 18 procent van de volwassenen met ADHD lijdt ook aan een zware depressie, zegt Janssen-Ortho.com.

Oorzaken van ADHD en depressie

Zowel ADHD als depressie hebben een sterke genetische component. Deze aandoeningen zijn ook in verband gebracht met afwijkingen in de chemie van de hersenen en een neurotransmitter genaamd dopamine is met beide verbonden. Milieurisicofactoren zoals blootstelling aan nicotine, alcohol of lood tijdens de zwangerschap zijn in verband gebracht met ADHD. Naast erfelijke componenten zijn ook omgevingsfactoren, zoals stressvolle levensgebeurtenissen, nodig om depressie bij een individu te activeren.

ADHD- en depressiesymptomen

Er zijn drie subtypes van ADHD: overwegend hyperactief, overwegend onoplettend of een combinatie van beide. Een persoon met een depressie voelt zich verdrietig en heeft geen interesse meer in activiteiten die hem altijd interesseren. Slaapproblemen en veranderingen in de eetlust worden ook vaak gemeld. Als een persoon aan beide aandoeningen lijdt, kunnen zijn symptomen echter een beetje anders zijn. Dr. Rasim Somer Diler stelt in september 2007 in een studie gepubliceerd in "Journal of Affective Disorders" dat mensen die lijden aan zowel ADHD als depressie vaak angstig zijn. Ze hebben ook moeite zich te gedragen in sociale settings. Drugsmisbruik komt vaak voor bij patiënten die aan beide aandoeningen lijden.

Diagnose van ADHD en depressie

Omdat zowel ADHD als depressie psychische stoornissen zijn, worden ze gediagnosticeerd volgens de richtlijnen in de "Diagnostic and Statistical Manual of Mentale stoornissen "of DSM-IV. De depressieve symptomen moeten meer dan twee weken hebben geduurd voordat een arts een klinische depressie kon diagnosticeren. De ADHD-symptomen moeten vóór de leeftijd van 7 jaar zijn verschenen en hebben ten minste zes maanden geduurd. De ADHD-symptomen moeten ook problemen veroorzaken in ten minste twee instellingen, zoals werk en thuis.

Relatie tussen ADHD en depressie

De redenen waarom depressie zo vaak voorkomt bij volwassen ADHD-patiënten zijn niet helemaal duidelijk. Toch lijkt het veilig om aan te nemen dat veel ADHD-patiënten beginnen te lijden aan depressie als gevolg van hun ADHD-symptomen. Volwassenen met ADHD melden vaak problemen op het werk en in sociale settings. Ze ervaren een traumatisch leven als echtscheiding en worden vaker ontslagen uit een baan dan gezonde volwassenen, zeggen Drs. Richard H. Weisler en David W. Goodman in een studie die werd gepubliceerd in Vol. 15 van het tijdschrift "Primary Psychiatry" in 2008. Deze negatieve gebeurtenissen kunnen bij sommige ADHD-patiënten depressie veroorzaken. Toch lijden sommige ADHD-patiënten ook aan primaire depressie die niet sterk gerelateerd is aan hun levensomstandigheden. Deze mensen hebben meestal een sterke genetische component voor depressie of andere psychische stoornissen.

Behandeling voor een persoon met naast elkaar bestaande ADHD en depressie

Bij behandeling van naast elkaar bestaande aandoeningen zoals ADHD en depressie, moet een arts bepalen welke een van deze aandoeningen verstoort het leven van de patiënt en begint die aandoening eerst te behandelen. Medicatie kan worden gebruikt bij de behandeling van beide aandoeningen. Psychotherapie en gedragsverandering zijn effectief gebruikt bij de behandeling van deze aandoeningen.