Wat zijn de effecten van massage op de ziekte van Parkinson?

De ziekte van Parkinson is een aandoening waarbij het centrale zenuwstelsel begint te verslechteren. Het University of Maryland Medical Center legt uit dat wanneer zenuwcellen afsterven, de beweging van een persoon wordt beïnvloed. In het geval van de ziekte van Parkinson kan beweging ongecoördineerd, ongewoon langzaam en wankel worden, met de aanwezigheid van tremoren. Medicijnen kunnen worden gebruikt om de abnormale bewegingen van de ziekte van Parkinson te beheersen. Alternatieve therapieën zoals massage kunnen ook een gunstig effect hebben op patiënten met de ziekte van Parkinson.

Vermindering van spierspasmen

Spierspasmen en rigiditeit zijn symptomen die veel voorkomen bij mensen met de ziekte van Parkinson en deze kunnen enigszins worden verlicht door middel van massage. Volgens het Institute for Integrative Healthcare Studies is massagetherapie, of lichaamswerk zoals het soms wordt genoemd, niet genoeg om abnormale spieractiviteit volledig te verlichten, maar het kan een natuurlijke manier zijn om de functie te verbeteren. Studies uitgevoerd door de University of Miami en Duke University toonden aan dat deelnemers die een 15 minuten durende massage ondergingen terwijl ze op hun buik lagen, gevolgd door nog eens 15 minuten lichaamswerk terwijl ze op hun rug lagen, een vermindering van spierspasmen en minder tremor-activiteit vertoonden.

Verhoogde circulatie

De Edgar Cayce Association for Research and Enlightenment (ARE) bestudeert het effect van holistische gezondheidszorg op bepaalde ziekten, waaronder de ziekte van Parkinson. De associatie legt uit dat massage de bloedcirculatie door het lichaam effectief kan verhogen, wat op zijn beurt een positief effect op het zenuwstelsel kan hebben.

Meer Rustgevende slaap voor

Verbeterde slaap is een gunstig effect van massage op de ziekte van Parkinson patiënten, meldt de Massage Therapy Foundation. De daling van de tremors en minder spanning in de spieren als gevolg van massage-therapiesessies werden waargenomen in een Miami-Duke-studie van 2002. Hetzelfde onderzoek toonde ook een afname van stresshormonen aan, gemeten via urinetests. Deelnemers aan de studie meldden ook minder waakzaamheid of rusteloosheid tijdens de slaap en een meer rustgevende slaap voor langere tijd, tot 10 uur in sommige gevallen.