Het ECG of elektrocardiogram is een machine die wordt gebruikt om mogelijke hartproblemen bij een medische patiënt te controleren en evalueren. Kleine elektroden worden op de borst, zijkanten of heupen geplaatst. De elektrische activiteit van het hart zal dan worden vastgelegd op speciaal ruitjespapier voor een eindresultaat. Er zijn vier primaire elementen op een ECG-machine.

Elektroden

Elektroden bestaan ​​uit twee typen, de bipolaire en unipolaire. De bipolaire elektroden kunnen op zowel de polsen als de benen worden geplaatst om het spanningsverschil tussen de twee te meten. De elektroden worden op het linkerbeen en beide polsen geplaatst. Unipolaire elektroden meten daarentegen het spanningsverschil of het elektrische signaal tussen een speciale referentie-elektrode en het werkelijke lichaamsoppervlak terwijl ze op beide armen en benen worden geplaatst. De referentie-elektrode is een normale hartslagelektrode die artsen gebruiken om metingen te vergelijken. Ze kunnen ook aan de borst worden bevestigd en kijken naar eventuele veranderende hartpatronen.

Versterkers

De versterker leest het elektrische signaal in de behuizing en bereidt het voor op het uitvoerapparaat. Wanneer het signaal van de elektrode de versterker bereikt, wordt deze eerst naar de buffer gestuurd, het eerste deel van de versterker. Wanneer het de buffer bereikt, wordt het signaal gestabiliseerd en vervolgens vertaald. Hierna versterkt de differentiële versterker het signaal met 100 om de metingen van de elektrische signalen beter te kunnen lezen.

Verbindend Draden

De verbindingsdraden zijn een eenvoudig onderdeel van het EKG met een voor de hand liggende rol in de functie van de machine. De verbindingsdraden zenden het van de elektroden gelezen signaal uit en sturen dit naar de versterker. Deze draden verbinden rechtstreeks met de elektroden; het signaal wordt hier doorheen gestuurd en aangesloten op de versterker.

Uitgang

De uitgang is een apparaat op het EKG waar de elektrische activiteit van het lichaam wordt verwerkt en vervolgens op ruitjespapier wordt vastgelegd. De meeste EKG-machines gebruiken een zogenaamde papierstriprecorder. Nadat de uitvoer het apparaat heeft geregistreerd, ontvangt de arts een afdruk van de metingen. Sommige EKG-machines registreren de metingen op computers in plaats van een papierstriprecorder. Andere typen recorders zijn oscilloscopen en magneetbandeenheden. De metingen worden eerst in een analoog opgenomen en vervolgens in een digitale waarde omgezet.