Het lichaam heeft kalium nodig, een elektrolyt, om normaal te kunnen functioneren. Spieren en zenuwen vertrouwen erop dat kalium correct werkt, en abnormale niveaus kunnen een negatief effect hebben op het hart, het spijsverteringsstelsel en de nieren. Het meeste kalium in het lichaam wordt opgeslagen in de cellen. Wanneer kalium zich ophoopt in het bloed, wordt het gevaarlijk en mogelijk zelfs dodelijk. Een hoog kaliumgehalte in het bloed creëert een aandoening die bekend staat als hyperkaliëmie. Normale niveaus zijn 3,5-5,0 mEq /L (milliequivalent per liter) en zeer hoge waarden zijn van alles boven 7,0 mEq /L.

Oorzaken

Nierproblemen als gevolg van diabetes, glomerulonefritis, lupus nefritis en acute of chronisch nierfalen kan een hoog kaliumgehalte in het lichaam veroorzaken. Hormoongebreken met betrekking tot problemen met de bijnieren, zoals de ziekte van Addison, traumatisch letsel of weefselbeschadiging kunnen ook de opbouw van kalium veroorzaken. Een dieet rijk aan kalium of bepaalde medicijnen zoals ACE (angiotensine converting enzyme) -remmers, NSAID's (niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen), angiotensine II-receptorblokkers en kaliumsparende diuretica kunnen ook verhoogde kaliumspiegels veroorzaken.

Symptomen

Hoge kaliumspiegels zijn moeilijk te diagnosticeren omdat bijwerkingen pas merkbaar worden wanneer de niveaus gevaarlijk hoog zijn. Symptomen zijn misselijkheid, vermoeidheid, braken, spierzwakte of tintelingen in de vingers, tenen of tong. Mensen hebben ook een zwaar gevoel in de armen en benen, flauwte, verwarring, duizeligheid of oppervlakkige ademhaling gemeld. Ernstige hyperkaliëmie kan diarree, pijn op de borst, hartkloppingen of hartfalen tot gevolg hebben.

Hart

Het gevaarlijkste probleem met hoog kalium is de kans dat het hart stopt. Kalium veroorzaakt veranderingen in de elektrische impulsen in de hartspier, die resulteren in abnormale hartritmes, hartritmestoornissen of hartkloppingen. Als hyperkaliëmie onbehandeld blijft, zal het hart stoppen als zijn elektrische activiteit wordt onderdrukt. Tekenen hiervan kunnen een langzame of zwakke pols of pijn op de borst zijn.

Spiersysteem

Hoge kaliumspiegels in het bloed hebben een nadelig effect op zowel de gladde spieren als de skeletspieren. Kalium regelt de productie en opslag van glycogeen, welke spieren gebruiken voor energie. Wanneer hoog kalium de gladde spieren beïnvloedt, zoals die in het spijsverteringsstelsel, kunnen misselijkheid, braken, buikpijn en diarree optreden. In de loop van de tijd kan ondervoeding het gevolg zijn, wat het probleem verergert. Wanneer hyperkaliëmie ernstig genoeg is om de skeletspieren te effectueren, kan een aandoening genaamd hyperkaliëmieke periodieke verlamming optreden. Deze verlamming is te wijten aan problemen met elektrische activiteit in de spieren, die ook gevoelens van zwakte en tintelingen in de ledematen kunnen veroorzaken. In ernstige gevallen van verlamming kan hyperkaliëmie problemen met de ademhaling veroorzaken als de betrokken spieren niet meer werken.

Zenuwstelsel

Kalium en natrium werken samen in de natrium-kaliumpomp om elektrische impulsen langs cellen door te geven. Wanneer kaliumspiegels uit balans zijn, kunnen de zenuwen niet correct signaleren, wat duizeligheid of zwakte veroorzaakt. In extreme gevallen kan hyperkaliëmie leiden tot convulsies of toevallen als de elektrische activiteit wordt verstoord.

Behandelingen

De behandeling van hoge kaliumspiegels in het bloed is gericht op het stabiliseren van het hart en het bevorderen van de terugkeer van kalium naar de cellen. De arts kan insuline, glucose, bèta-agonisten of natriumbicarbonaat gebruiken. Diuretica en bindende harsen kunnen helpen overtollig kalium uit te scheiden. Als de nieren niet goed werken, kan dialyse helpen overmatig kalium te filteren. Langdurige behandeling omvat een verandering in het dieet om voedingsmiddelen met een hoog kaliumgehalte of medicijnen uit te sluiten om de kaliumspiegel te verlagen. Uw arts zal ook alle gezondheidsproblemen behandelen die bijdragen aan het probleem.

, , ] ]