Het apparaat

De pulsoximeter meet de zuurstofsaturatie in het bloed van de patiënt in plaats van rechtstreeks door een bloedmonster en door verschillen in het bloedvolume in de huid. Het proces creëert een fotoplethysmograaf (PPG) die optisch een volumetrische meting van een orgaan geeft. Een medische monitor toont de oxygenatie en /of hartslag van de patiënt. Dit toont het percentage atriale hemoglobine in de oxyhemoglobineconfiguratie. Normale niveaus variëren van 95 tot 100 procent, maar lezingen onder de 90 zijn ook normaal. Wat beïnvloedt de meting?

De pulsoximeter is geen uitgebreide maatstaf voor respiratoire toereikendheid omdat er factoren zijn die invloed kunnen hebben de metingen. Iemand met hypoventilatie die 100% zuurstof krijgt, kan bijvoorbeeld normale niveaus vertonen, hoewel hij mogelijk last heeft van respiratoire acidose. Onvoldoende bloeddoorstroming kan ervoor zorgen dat weefsels hoge zuurstofverzadiging afgeven ondanks het feit dat er sprake is van hypoxie. Hoge niveaus van methemoglobine zorgen er ook voor dat de pulsoximeter dichter bij 85 procent komt, ongeacht de werkelijke zuurstofverzadiging in het bloed. Een patiënt die rilt of last heeft van epileptische aanvallen of tremoren kan de uitlezing van de oximeter beïnvloeden. En als de sensor te los of te strak is, zal de meting worden verminderd.

Hoe het apparaat werkt

Het pulsoxymeterapparaat wordt op de vinger en over de vingernagel aangebracht. De lichtbron en detector aan het einde begint de zuurstofverzadiging te lezen. Het rode en infrarode licht reflecteren door de huid en verzenden de informatie vervolgens naar het apparaat. Het programma berekent de gegevens en bepaalt een waarde op het scherm. De metingen voor zuurstofverzadiging worden weergegeven als SpO2 voor hemoglobine.

, , ] ]