Leptine, een hormoon geproduceerd door vetweefsel, dient een negatieve feedbackfunctie voor het beheersen van gewicht, eetlust en andere metabolische parameters. Leptine oefent zijn effecten uit op de hypothalamus, waar de eetlustcontrolecentra van de hersenen zich bevinden. Leptine-resistentie kan optreden wanneer te veel circulerend leptine de gevoeligheid van de hersenen voor leptine beïnvloedt. De resulterende aandoening leidt tot een gebrek aan leptine's eetlustregulerend effect en staat bekend als leptine-resistentie. Onderzoek heeft onthullende informatie over het proces van leptine-resistentie onthuld.

Ontsteking

Leptine-resistentie kan in verband worden gebracht met chronische ontsteking, volgens een studie gepubliceerd in februari 2011 in het "American Journal of Physiology, Endocrinology and Metabolisme." In het onderzoek verminderde suppletie met leptine de voedselinname in een groep controledieren en onderdrukte blootstelling aan ontstekingsmoleculen de eetlust in een andere groep. Suppletie met leptine had echter niet hetzelfde effect op dieren met chronische ontsteking. De onderzoekers concludeerden dat leptine gelijkaardige wegen deelt naar ontsteking en chronische ontsteking kan leiden tot leptine-resistentie.

Individuele variabiliteit

Brede individuele variatie in leptinespiegels kan de kwestie van leptine's rol als feedbackmechanisme om eetlust onder controle te brengen, vertroebelen en gewichtstoename, volgens een studie gepubliceerd in de april 2001 kwestie van de "Proceedings van de National Academy of Sciences." Studies met zowel proefdieren als mensen laten zien dat leptinespiegels ook toenemen met de leeftijd als gevolg van toename van vetafzettingen. Dientengevolge hebben experimenten die geprobeerd hebben om leptine te gebruiken om obesitas te behandelen, weerstand ondervonden van al hoge niveaus van leptine, waardoor leptine niet effectief is als aanvullende therapie voor gewichtsverlies.

Vergelijkbaar met insulineresistentie

Leptine-resistentie komt zeer vaak voor bij mensen met overgewicht en obesitas en lijkt op insulineresistentie bij diabetici, aldus de website LeptinResearch.org. Leptine-resistentie treedt op omdat leptine-transport naar de hypothalamus - het gebied van de hersenen dat de eetlust reguleert - wordt afgesloten om overbelasting van leptine-berichten te voorkomen. Het resultaat is een hoog circulerend leptine niveau, maar geen leptine bereikt de hersenen waar het een regulerend effect op de eetlust kan hebben. Dientengevolge, honger berichten prevaleren en leiden tot overeten en gewichtstoename.

Eet langzaam -

Langzaam eten kan helpen voorkomen leptine-resistentie, volgens de Harvard University. Er zijn aanwijzingen dat leptine, in combinatie met chemische boodschappers die door de darmen worden afgegeven wanneer voedsel aanwezig is, signalen van volheid versterkt, en u aanmoedigt om te stoppen met eten. Leptine beïnvloedt ook de hersenen om het plezierige gevoel te produceren dat samenhangt met volheid. Door langzamer te eten, kunnen deze signalen de tijd krijgen om hun werk te doen, zodat u niet teveel zult eten, waardoor het risico op het ontwikkelen van leptine-resistentie afneemt.

, , ] ]