Fosfor is een essentiële voedingsstof die zich concentreert in uw botten en cellen. Uw nieren zijn de belangrijkste regulatoren van fosforbalans in uw lichaam, maar veel medische aandoeningen kunnen uw fosforgehalte beïnvloeden. Abnormaal hoge of lage niveaus kunnen ernstige stofwisselingsproblemen veroorzaken.

Normaal bereik

Fosfor circuleert in uw bloedbaan in de vorm van fosfaat, of PO4, wat de stof is gemeten in het laboratorium wanneer uw fosforgehalte is gecontroleerd . Hoewel de termen fosfor en fosfaat technisch niet synoniem zijn, worden ze vaak door elkaar gebruikt. Het normale bereik voor fosfaat bij volwassenen is ongeveer 2,4 tot 4,1 milligram per deciliter bloed; het normale bereik kan enigszins variëren van het ene klinisch laboratorium tot het andere. Een laag fosfaatgehalte in het bloed is bekend als hypofosfatemie; een verhoogd niveau wordt hyperfosfatemie genoemd.

Dieet en absorptie

Uw fosforgehalte kan dalen als uw voedingsinname ontoereikend is of als er interferentie optreedt met absorptie van intestinale fosfor. Omdat veel voedingsmiddelen fosfor bevatten, is een tekort aan voedingsstoffen ongebruikelijk tenzij u ernstig ondervoed bent. Aanhoudend braken en diarree kunnen de fosforabsorptie verstoren en mogelijk leiden tot een tekort. Aluminium bindt fosfor in uw spijsverteringsstelsel en voorkomt zo de opname ervan. Zo veelvuldig gebruik van aluminiumbevattende maagzuurremmers kan ook een tekort veroorzaken.

Vitamine D

Vitamine D bevordert intestinale absorptie van fosfor en calcium en bevordert ook het behoud van fosfor in uw nieren om overtollig verlies in de urine te voorkomen. Als u een vitamine D-tekort heeft, kan een secundair tekort aan fosfor optreden. Omgekeerd, als u te veel vitamine D binnenkrijgt, kunt u hyperfosfatemie ontwikkelen.

Nierziekte

Uw nieren ontdoen uw lichaam van overtollig voedingsfosfor. Elke nierziekte die de fosforuitscheiding via de urine aanzienlijk verstoort, kan hyperfosfatemie veroorzaken. Als u een niertransplantatie heeft gehad, kunnen de medicijnen die u gebruikt om afstoting van het donororgaan te voorkomen overmatig urine-fosforverlies veroorzaken, wat mogelijk leidt tot een tekort.

Bijschildklierhormoononbalans

Uw bijschildklieren zijn klein endocrien organen achter uw schildklier. Ze produceren parathyroïd hormoon, of PTH, dat werkt op uw botten en nieren om uw bloedcalciumspiegel te verhogen. Calcium en fosfor metabolisme zijn nauw verweven met een yin-yang relatie. Naarmate uw calciumniveau stijgt in reactie op PTH, daalt uw fosforgehalte. Overproductie van PTH of hyperparathyroïdie veroorzaakt typisch een abnormaal laag fosforgehalte. Omgekeerd leidt een lage PTH-productie of hypoparathyreoïdie tot een verhoogd fosforgehalte.

pH-waarden voor bloed

De zuurgraad of alkaliteit van uw bloed beïnvloedt uw fosforgehalte. Medische aandoeningen die ervoor zorgen dat uw bloed te zuur is, kunnen leiden tot hyperfosfatemie. Als uw bloed te alkalisch wordt, kan uw fosforgehalte dalen tot een abnormaal laag niveau.