Uitgebreide medische plannen zijn ontstaan ​​in de jaren 1930 met industriëlen Henry Kaiser en Dr. Sidney Garfield. Dr. Garfield heeft op verzoek van Kaiser een gezondheidsplan opgesteld om de arbeiders van de Grand Coulee Dam te beschermen. Zij breidden het gezondheidszorgplan in de jaren '40 uit om Kaisers talrijke scheepsbouwers te omvatten. Tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog besloten andere werkgevers vergelijkbare voordelen te bieden en een uitgebreid medisch plan te implementeren om al hun werknemers te verzekeren.

Uitgebreide medische verzekering Basisinformatie

Uitgebreide medische verzekering maakt gebruik van een netwerk van artsen en gezondheidszorg faciliteiten samen met andere medische professionals om gezondheidszorg te bieden aan families en individuen. De verzekeringsmaatschappij biedt patiënten prikkels om artsen en gezondheidswerkers binnen het netwerk te gebruiken door maximale dekking voor deze keuzes te bieden. Er moet goedkeuring worden gegeven om een ​​specialist te raadplegen. Traditionele verzekeringsplannen bieden veel meer vrijheid om de artsen en zorgverleners te kiezen, maar een uitgebreide medische verzekering is doorgaans minder duur.

Providers

De artsen en zorgaanbieders van uitgebreide medische verzekeringen vallen meestal onder vier categorieën: HMO , PPO, POS, FFS.

Health Maintenance Organization (HMO) maakt gebruik van een door de patiënt gekozen huisarts van een vooraf bepaalde groep deelnemende artsen. Deze arts verwijst gezinsleden naar alle specialisten.

Door de PPO-dekking (Preferred Provider Organisation) kan de familie een arts raadplegen die zich niet in het netwerk bevindt. Deze arts verwijst familieleden naar specialisten zoals bij HMO's. PPO is vergelijkbaar met traditionele gezondheidsplannen, maar met de besparingen van beheerde gezondheidszorg.

Dankzij de Point of Service Plan-dekking (POS) kan het gezin zelf een specialist kiezen wanneer dat nodig is. De primaire arts is nog steeds op zijn plaats voor de familie om algemene medische zorg te ontvangen.

Vergoeding voor Service Plan-dekking (FFS) biedt de meeste opties en minder beperkingen. Het gezin kan elke provider gebruiken die zij kiezen. FFS-plannen zijn duurder dan andere soorten uitgebreide medische verzekeringsplannen.

Types

Er zijn twee soorten uitgebreide medische verzekeringen: groep en individu.

Een werkgever biedt een uitgebreide groepsverzekering aan werknemers. Mensen kopen een individuele allesomvattende verzekering op de open markt. Individuele verzekering biedt minder voordelen dan groepsverzekering en is vaak duurder.

Kosten

Uitgebreide medische verzekering vereist een maandelijkse premie, een aftrekbare en mede-uitkering. De verzekerde betaalt geld voor medisch gerelateerde rekeningen totdat de aftrekbare en contante uitgaven zijn bereikt. Co-pays blijven meestal afhankelijk van het specifieke plan. Maandelijkse premies blijven gedurende de dekkingsperiode. Het bedrag van het eigen risico en de premies verschillen afhankelijk van leeftijd, gezondheidsstatus, type plan, diepgang van het plan en eventuele extra dekking die het individu wenst toe te voegen.

Traditionele en uitgebreide dekkingsverschillen

Traditionele verzekering plannen bieden meer vrijheid en flexibiliteit dan uitgebreide plannen. Vanwege deze vrijheid zijn de tarieven voor traditionele verzekeringen hoger dan uitgebreide verzekeringen. Uitgebreide planhouder heeft een netwerk van artsen om uit te kiezen in de meeste plannen in vergelijking met de keuzevrijheid die traditionele plannen bieden.