verlagen

Enzymen zijn versnellers, eiwitten die biochemische reacties vergemakkelijken zonder zelf chemisch te worden gemodificeerd. Bijvoorbeeld, elke seconde, een enkele solitaire molecule van het enzym koolzuuranhydrase zorgt ervoor dat een miljoen moleculen koolstofdioxide zich binden met H2O, waardoor kooldioxide uit de bloedbaan wordt verplaatst. Alkalische fosfatase is ook een enzym dat door het hele lichaam wordt aangetroffen en dat vele verschillende soorten reacties katalyseert.

Isoenzymen

Hoewel alkalische fosfatase in het hele lichaam voorkomt, komt het voornamelijk voor in de lever, botten, placenta en darmen. . Deze organen produceren elk een verschillende variant van het enzym alkalische fosfatase en deze worden isoenzymen genoemd. Ze hebben dezelfde functie als het oorspronkelijke enzym, maar enigszins verschillende moleculaire structuren. De respectieve activiteitsniveaus van de isoenzymen kunnen onafhankelijk worden gemeten. Ze zijn nuttige indicatoren voor de klinische diagnose van een groot aantal ziekten.

Oorzaken van hoge alkalische fosfatasespiegels

Alkalische fosfatasespiegels kunnen vrij normaal stijgen. Elke vorm van botgroei zal de alkalische fosfatasespiegels verhogen als gevolg van de normale ontwikkeling van de jeugd of de genezing van een botbreuk. Tijdens de zwangerschap lekt alkalische fosfatase geproduceerd door de placenta in de bloedsomloop van de moeder, waardoor een normale, verwachte stijging van het enzymatische niveau optreedt.

Andersom kunnen ziekten bijdragen aan verhoogde alkalische fosfatasespiegels. Deze ziekten omvatten maar zijn niet beperkt tot de ziekte van Paget, in de volksmond bekend als rachitis, kiemceltumoren, inflammatoire darmziekte, cholestatische leverziekte (waarbij de levergalkanalen geblokkeerd zijn), en vele andere.

Oorzaken van alkalische fosfatase Niveaus

Voor volwassenen is een normaal alkalisch fosfatase serumconcentratiebereik 1,5 tot 4,5 Bodansky-eenheden. Als een patiënt zich presenteert met een verlaagd niveau van alkalische fosfatase, kan elk van de volgende aandoeningen worden geïmpliceerd: zinktekort; hypothyreoïdie; vitamine C-tekort; vitamine B6-tekort; foliumzuurdeficiëntie; "excess vitamin D intake;", 3, [[lage fosforgehaltes; Coeliakie; assimilatie met laag eiwit; "low parathyroid gland function;", 3, [[pernicieuze anemie.

De vitamine D-verbinding

Hoge alkalische fosfatasespiegels kunnen leiden tot secundaire kwalen, maar deze niveaus kunnen worden tegengehouden. Volgens de studie "Hypovitaminosis D en Verhoogde Serum Alkaline Phosphatase in Oudere Ierse Mensen", uitgevoerd door The American Society for Clinical Nutrition, "wordt het effect van de vitamine D-status op alkalische fosfatase duidelijk voor de eerste keer aangetoond. De leeftijdsafhankelijke verhoging van alkalische fosfatase wordt getemperd door vitamine D-repletie. "

Vitamine D kan direct worden opgenomen door overvloedig zonlicht of worden verkregen door inname via de voeding en wanneer er zononthouding is, dan alleen door inname via de voeding. De studie concludeert: "De waarde van een verhoogde vitamine D-inname, hetzij door directe suppletie of versterkte verrijking van voedingsmiddelen met vitamine D is manifest."

Voedingskeuzes

Per 100 gram eetbaar portie, de rijkste bronnen van vitamine D kan worden gevonden in visolie. Terwijl 100 gram droge magere melk 440 IU vitamine D levert, en 100 gram gedroogde shittake-paddestoelen 1660 IU's vitamine D levert, levert 100 gram heilbot leverolie 368.000 IU's vitamine D; makreelolie? 130.000 IU's van D; Rockfish lever olie? 97.800 IU's van D; Zwaardvisleverolie? 130.000 IU's van D; Tonijnleverolie - 130.000 IU's van D; kabeljauwleverolie (medicinaal, regelmatig)? 16,700 IU's D. vis (filet, rauw) en aanverwante producten leveren een gemiddelde IU-opbrengst van 450 IU's per 100 gram eetbaar portie. Alle andere voedselkeuzes liggen ver achterop.

, , ] ]