Metformine behoort tot een groep geneesmiddelen die bekend staat als biguaniden. Het wordt vaak voorgeschreven om de bloedsuikerspiegel bij diabetici te verlagen. Deze klasse geneesmiddelen verlaagt de bloedsuikerspiegel door de opname van de darmen, productie in de lever en verbetering van de effectiviteit van insuline te beïnvloeden. Metformine kan, net als veel andere geneesmiddelen, interageren met bepaalde voedingsstoffen in het lichaam. Dit staat bekend als een interactie tussen drugs en voedingsstoffen, en voedingsdeskundige Janice Herman van Oklahoma State University verklaart dat deze interacties kunnen leiden tot voedingstekorten of de effectiviteit van het medicijn kunnen veranderen.

Vitamine B12

Vitamine B12 is waarschijnlijk de meest bekende voedingsstof voor interactie met het geneesmiddel Metformine. B12 in voedsel is niet beschikbaar tot het zuur en de enzymen in de maag het van zijn verbindende vorm vrijgeven. Eenmaal vrij, B12 combineert met een stof die bekend staat als intrinsieke factor en wordt opgenomen uit de darmen in de bloedbaan. Het National Institutes of Health Dietary Supplement Fact Sheet merkt op dat vitamine B12 van nature voorkomt in veel voedingsmiddelen, vooral rood vlees. Het tijdschrift Age and Ageing in 2006 vermeldt dat de absorptie van B12 uit de darmen calciumafhankelijk is en dat Metformine de bloedsuikerspiegel verlaagt door calcium te beïnvloeden. In het tijdschrift Age en Aging wordt opgemerkt dat B12-tekortkomingen en B12-anemieën zijn waargenomen bij mensen die Metformine gebruiken. Bovendien, toen ze stopten met het gebruik van het medicijn, loste B12 malabsorptie zichzelf op. Drugs.com suggereert dat routinematige vitamine B12-niveaus in het bloed met tussenpozen van twee tot drie jaar worden gemeten tijdens metformine.

Calcium

Calcium bleek het mechanisme te zijn voor de B12-deficiëntie in verband met metformine. In het Age and Ageing-journaal staat dat de tekortkoming kan worden omgekeerd door eenvoudigweg een aanvullend calciumsupplement te nemen met de voorgeschreven dosis Metformine. Het 2000 Diabetes Care-dagboek meldt dat een dosis van 1,2 g calciumcarbonaat deze tekortkoming omkeerde wanneer het voor een periode van één maand werd gegeven.

Foliumzuur

Er lijkt een interactie tussen geneesmiddelen en voedingsstoffen tussen foliumzuur te zijn ", 3, [[Het werkingsmechanisme is nog niet volledig begrepen en gebeurt in mindere mate dan B12. Maar het is significant voor vrouwen in de vruchtbare leeftijd die Metformine nemen en een belangrijke risicofactor voor hartaandoeningen verhogen. Veel vrouwen met polycysteus ovariumsyndroom, of PCOS, krijgen Metformine voorgeschreven. PCOS vertoont veel van zijn symptomen tijdens de adolescentie en in de midden twintig van een vrouw. Een laag foliumzuurniveau vóór de zwangerschap is een risicofactor voor ruggenmergdefecten, zoals spina bifida, bij het ongeboren kind. Hoog homocysteïne is een onafhankelijke risicofactor voor de ontwikkeling van atherosclerose en hartziekten. Het artikel in het International Journal of Medicine and Medical Science 2009 concludeerde dat Metformine het homocysteïnegehalte verhoogt, vooral bij mannen. Wanneer 1 mg foliumzuur per dag werd ingenomen met Metformine, werd de toename van homocysteïne voorkomen.

Chroom

Chroom is een spoormineraal dat alleen in kleine concentraties in het lichaam nodig is. De University of Maryland Medical Center merkt op dat maar weinig mensen een tekort hebben aan deze voedingsstof, maar dat maar liefst 90 procent van de Amerikanen minder is dan zou moeten. Chromium helpt het lichaam om insuline effectiever te gebruiken en normale bloedsuikerspiegels te behouden. Chroom is een populair supplement voor de regeling van de bloedglucose bij diabetici en niet-diabetici. Het Medical Center van de Universiteit van Maryland stelt dat chroom de effectiviteit van diabetesmedicijnen zoals Metformine kan verbeteren. Het merkt op dat chroomsupplementen die met Metformine worden ingenomen, de bloedsuikerspiegels te laag kunnen laten worden en dat mensen die dit medicijn innemen mogelijk lagere doses van het geneesmiddel nodig hebben vanwege het toegevoegde effect.