Naar schatting 79 miljoen Amerikaanse volwassenen zijn pre-diabetisch. De term "pre-diabetes" is een vrij recent bedachte term om de steeds vaker voorkomende aandoening te beschrijven waarin uw bloedsuikerspiegels chronisch zijn verhoogd, maar u hebt nog geen volledige diabetes. Het doel van de behandeling van pre-diabetes is het op natuurlijke wijze voorkomen of vertragen van het ontstaan ​​van type 2 diabetes. De belangrijkste aanbevelingen waren gewichtsverlies, betere eetgewoonten en meer fysieke activiteit. Echter, ontluikend onderzoek suggereert dat uw niveau van vitamine D nauw gerelateerd is aan uw pre-diabetes status. Het zou op een dag de focus kunnen worden van pre-diabetesbehandeling.

Vitamine D

Vitamine D is zowel een in vet oplosbare vitamine als een hormoon. Je kent het waarschijnlijk als de zonnevitamine omdat je lichaam vitamine D kan synthetiseren wanneer ultraviolet zonlicht op je huid terechtkomt. In het lichaam bevordert vitamine D de calciumabsorptie, dus staat het vooral bekend als een belangrijke beschermer van de gezondheid van de botten. Het staat ook centraal in celgroei, immuunfunctie en ontstekingscontrole. In de afgelopen 20 jaar heeft een groeiend aantal onderzoeken echter veel andere rollen voor vitamine D onthuld, waaronder de gezondheid van het hart, evenals het beheersen van hoge bloeddruk, obesitas en diabetes. Onderzoekers hebben ontdekt dat vitamine D-receptoren zich overal in uw lichaam bevinden, ook in de pancreas, die insuline produceert en een belangrijke rol speelt bij het ontstaan ​​van diabetes.

Pre-diabetes

Pre-diabetes vindt plaats wanneer uw bloedsuikerspiegels zijn consistent hoger dan normaal, maar bereiken nog niet het niveau waarop u de diagnose diabetes zou hebben. Artsen en wetenschappers verwijzen ook naar deze aandoening als gestoorde glucosetolerantie. Gebaseerd op CDC-gegevens van de A1c-niveaus van een representatief monster, is ongeveer 35 procent van de Amerikaanse volwassenen pre-diabetisch. Pre-diabetisch zijn verhoogt natuurlijk uw risico op diabetes type 2, maar in het pre-diabetische stadium ervaren veel mensen al de hartgerelateerde complicaties van diabetes, samen met de toename van bloedlipiden zoals cholesterol. De meeste mensen met pre-diabetes ontwikkelen binnen tien jaar volledige diabetes, maar het National Diabetes Education Program meldt dat het verlies van 5 tot 7 procent van uw lichaamsgewicht de ziekte kan voorkomen.

Vitamine D-tekort gekoppeld aan pre-diabetes | p> Elena Barengolts, een endocrinoloog bij de University of Illinois-Chicago publiceerde een meta-analyse van onderzoek in het tijdschrift "Endocrine Practice" dat vitamine D en pre-diabetes verbindt. Ze vond dat de meeste pre-diabetici vitamine D-onvoldoende zijn. Te weinig circulerende vitamine D wordt gedefinieerd als een concentratie van minder dan 30 ng /ml, en schattingen zijn dat 77 procent van de Amerikaanse bevolking onder dit niveau daalt. Mensen met een lage vitamine D-status hebben doorgaans hogere nuchtere bloedsuikerspiegels, verminderde glucosetolerantie, hogere percentages van het metabool syndroom en een hogere incidentie van pre-diabetes. Haar bevindingen suggereren dat suppletie met vitamine D bij pre-diabetici de insulinesecretie, insulinegevoeligheid en insulineresistentie verbetert.

Current Intake Recommendations

Het herstellen van de vitamine D-voorraden van diabetici naar normale, gezonde niveaus kan een probleem zijn. belangrijk onderdeel van het voorkomen van diabetes type 2, schrijft Barengolts. Meer onderzoek is nodig om dit te bevestigen en specifieke, evidence-based aanbevelingen te geven. In de tussentijd krijgen veel groepen Amerikaanse volwassenen en kinderen te weinig vitamine D. De voedingsrichtlijnen voor Amerikanen 2010 labelen vitamine D als een "voedingsstof van zorg" omdat de inname zo laag is, gezondheidsproblemen mogelijk zijn. Het Institute of Medicine beveelt aan dat alle Amerikanen vanaf de leeftijd van 1 tot de leeftijd van 70 jaar dagelijks ten minste 15 mcg vitamine D moeten consumeren. Daarna heb je dagelijks 20 mcg nodig. Zalm, makreel, tonijn, melk en yoghurt zijn goede bronnen van vitamine D, samen met levertraan