Afhankelijk van uw calorische balans - dat wil zeggen, hoeveel calorieën u per dag verbruikt in vergelijking met hoeveel u gebruikt - uw lichaam kan vet opslaan door vetzuursynthese of vet verbranden door vetzuren oxidatie. Je kunt ook vetzuren synthetiseren of oxideren om aan andere fysiologische of structurele behoeften van je lichaam te voldoen. Deze processen vinden plaats via verschillende paden en in verschillende delen van de cel, waardoor je lichaam het voorkomen van elk kan regelen.

Achtergrond

De vetten die je gebruikt, leveren energie en in vet oplosbare vitaminen aan je dieet. Ze worden ook opgenomen in celmembranen en hormonen. Uw voedingsvetten zijn voornamelijk triglyceriden, moleculen die drie vetzuren bevatten die aan een glycerol zijn gekoppeld. Vetzuren omvatten ketens van koolstofatomen van verschillende lengten, met waterstofatomen gebonden aan de koolstofatomen. Hoe meer waterstofatomen de koolstofatomen bevatten, hoe verzadigd het vetzuur. Twee vetzuren zijn essentieel voor uw dieet, wat betekent dat uw lichaam ze niet kan synthetiseren: linolzuur en alfa-linoleenzuur.

Vetzuren Synthese

Vetzuursynthese vindt plaats in het cytoplasma van uw cellen, de dikke vloeibare matrix in uw cellen die uw organellen op hun plaats houdt. De start van vetzuursynthese vindt plaats wanneer uw pancreas hoge niveaus van bloedglucose waarneemt, wat aangeeft dat uw lichaam voldoende energie-inname heeft. Uw pancreas scheidt dan insuline af, wat niet alleen de opname van glucose uit bloed in uw cellen bevordert, maar ook de synthese van twee enzymen, vetzuursynthase en acetyl-CoA-carboxylase stimuleert. Deze enzymen werken samen om acetyl-CoA, een product van glucosemetabolisme, om te zetten naar malonyl-CoA en vervolgens naar het vetzuurpalmitaat. Uw cellen kunnen dan palmitate modificeren om de specifieke vetzuren te creëren die u nodig hebt, hetzij voor opslag of voor een vetzuurafhankelijk proces of structuur.

Vetzuren Oxidatie

In tegenstelling tot vetzuursynthese, vetzuren oxidatie vindt plaats in de mitochondriën, een celorganel die functioneert om energie vrij te maken van de voedselcomponenten die u eet. Het signaal voor vetzuuroxidatie begint met de afscheiding van glucagon - een hormoon dat werkt in tegenstelling tot insuline - of, in sommige gevallen, epinefrine. Deze hormonen stimuleren enzymen die vetzuren uit triglyceridemoleculen in je bloed- of vetopslag verwijderen. Je cellen absorberen de circulerende vetzuren vervolgens in hun cytoplasma en eenmaal in het cytoplasma worden ze getransporteerd naar de mitochondria voor oxidatie. Tijdens vetzuuroxidatie worden twee-koolstofeenheden achtereenvolgens gesplitst van de vetzuurketen, die elk één molecuul acetyl-CoA produceren. Acetyl-CoA komt dan in de route van glucosemetabolisme en energieproductie.

Overwegingen

Hoewel vetzuursynthese en vetzuuroxidatie beide dezelfde nucleotide-co-factoren vereisen, gebruiken ze elk verschillende vormen van de co-factor. factoren. Tijdens de synthese bijvoorbeeld, wordt een nucleotide-cofactor met de naam NADPH geoxideerd, terwijl tijdens oxidatie deze co-factor wordt verminderd. Vanuit chemisch perspectief maakt dit verschil het mogelijk dat één proces energie bespaart en de andere energie vrijmaakt.