Slikken is een van de meest complexe handelingen die mensen dagelijks doen. Het is ook een vaardigheid die vaak als vanzelfsprekend wordt beschouwd - dat wil zeggen totdat er een probleem optreedt. Slikproblemen worden dysfagie genoemd. De verschillende soorten dysfagie zijn orofaryngeale of problemen die voorkomen in de mond of keel, en slokdarm, problemen die optreden in de slokdarm of de voedselbuis. De oorzaken van dysfagie zijn veel.

stadia van slikken

Er zijn verschillende stadia betrokken bij het slikken. De orale voorbereidingsfase omvat het kauwen van voedsel of het vasthouden van vloeistof ter voorbereiding op het slikken. Alle voedsel dat niet volledig is gekauwd of vloeistof die voortijdig over de tong loopt, kan leiden tot verslikken en hoesten. De orale fase omvat het verplaatsen van het voedsel of de vloeistof door de tong materiaal van de voorkant van de mond naar de achterkant van de keel te duwen. Zodra het materiaal de keel bereikt, wordt een reflexieve faryngale slik getriggerd. Het strottenhoofd of de stemdoos stijgt, materiaallessen rond de luchtwegen en in de slokdarm. Zodra het materiaal zich in de slokdarm bevindt, wordt het erdoorheen in de maag geduwd, het slokdarmstadium. Oorzaken van slikproblemen

Veel voorkomende oorzaken van dysfagie zijn neurologische aandoeningen zoals multiple sclerose, de ziekte van Parkinson of de ziekte van Alzheimer , neurologische schade door hersenletsel of beroerte, sommige kankers, bepaalde kankerbehandelingen en leeftijd. De efficiëntie van het slikken neemt af met de leeftijd. Slikproblemen bij kinderen komen niet zo vaak voor, maar komen wel voor.

Enkele oorzaken van kinderdysfagie zijn onder andere hersenverlamming - een neurologische aandoening - prematuriteit of gespleten gehemelte. Slikken vereist goed getimede, sterk gecoördineerde bewegingen van de ene fase naar de volgende. Het vergt ongeveer 50 paar spieren en zenuwen om te slikken, volgens MayoClinic.com. Elke spierzwakte of zenuwbeschadiging kan het proces verstoren.

Mogelijke problemen in de orale fase zijn onder meer moeilijk kauwen, problemen bij het controleren van het materiaal in de mond, het naar de keel brengen of het in de mond houden vanwege een onvoldoende lip sluiting. Problemen in de faryngeale fase kunnen aspiratie omvatten, waarbij materiaal in de luchtpijp of luchtpijp terechtkomt, problemen met het duwen van het materiaal in de slokdarm en faryngeale resten - overgebleven materiaal in de keel na de zwaluw. Sommige slokdarmproblemen hebben betrekking op materiaal dat vast komt te zitten in de slokdarm of reflux, wat optreedt wanneer materiaal uit de slokdarm lekt na het slikken of na het eten.

Gevaren van dysfagie

Dysfagie kan levensbedreigend zijn. Als er materiaal in de luchtwegen terechtkomt, kan het verstopt raken of verstopt raken, waardoor stikken en uiteindelijk overlijden. Aspiratie-pneumonie, veroorzaakt door materiaal dat de longen binnendringt en daaropvolgende infectie, kan aanzienlijke gezondheidsproblemen veroorzaken. Dysfagie kan het vermogen van een persoon om te zorgen voor voldoende voeding en hydratatie in gevaar brengen, resulterend in ondervoeding en uitdroging.

Dysphagia-onderzoek

Twee van de tests voor dysfagie zijn het barium X-stralenonderzoek, waarbij een persoon slikt een contrastmateriaal met de naam barium dat wordt gebruikt om alle stadia van de zwaluw te bekijken, en endoscopie, waarbij een flexibele verlichte buis door de neus wordt geplaatst om orofaryngeale en /of slokdarmstadia van het slikken te bekijken.

Behandeling voor dysfagie

Behandeling van dysfagie is afhankelijk van het soort probleem. Spraak-taal pathologen kunnen specifieke oefeningen voor spierversterking of strategieën ter compensatie van een specifieke tekortkoming in de zwaluw leveren. Dysphagia-diëten variëren de consistentie en textuur van voedingsmiddelen en vloeistoffen voor mensen met verminderde slikproblemen. Als een persoon niet in staat is om veilig en of efficiënt door te slikken, kan niet-orale wijze van voeden worden overwogen, zoals een voedingssonde , , ] ]