Type 1-diabetes wordt gediagnosticeerd met behulp van een combinatie van klinische tekenen en symptomen en bloedtesten. De belangrijkste gebruikte bloedtesten zijn: A) Bloedsuikerspiegel B) Hemoglobine A1c (HbA1c) waarden C) Eilandcelantistoffen

Bloedsuikergehalte test

Een veel gebruikte diagnostische test voor diabetes wordt de twee- uur orale glucosetolerantietest (OGTT). Na acht uur vasten wordt een bloedmonster afgenomen en getest op bloedsuikerspiegels. Daarna drinkt de patiënt snel een drankje met veel suiker (binnen vijf minuten). Na twee uur wordt een bloedmonster genomen en als de suikerspiegel abnormaal hoog is (met name wanneer hun bloedsuikerspiegels nuchter waren), wordt bij de patiënt de diagnose diabetes gesteld omdat er onvoldoende insuline in het bloed was om suiker adequaat te transporteren. het bloed in de cellen van het lichaam.

In het bijzonder wordt diabetes gediagnostiseerd als ofwel de nuchtere bloedsuikerspiegel ≥126 mg /dL (7,0 mmol /L) of de bloedsuikerspiegel van twee uur is ≥200 mg /dL (11,1 mmol /L). Het is belangrijk om te onthouden dat bloedsuikerspiegels niet alleen kunnen fluctueren door wat de patiënt eet of drinkt, maar ook door trainingsgewoonten, ziekte en de emoties van de patiënt vlak voordat hij de test doet.

Hemoglobin A1c (HbA1c ) Testpagina

Het HbA1c-niveau is de tweede bloedtest die wordt gebruikt bij de diagnose van diabetes (zie onderstaande tabel). De American Diabetes Association (ADA) definieerde waarden van meer dan 6,5 procent om diagnostisch te zijn voor diabetes. Echter, diabetes kan nog steeds aanwezig zijn met normale HbA1c-waarden.

Hemoglobine is het eiwit dat voorkomt in de rode bloedcellen die zuurstof naar verschillende delen van het lichaam transporteren. Het hemoglobinemolecuul heeft een secundaire eigenschap die wordt gebruikt voor het bewaken van lange termijn suikerniveaus. Als de bloedsuikerspiegel hoog is, hecht de suiker zich aan de hemoglobine en blijft daar gedurende de levensduur van de rode bloedcellen (ongeveer drie maanden). De HbA1c-test geeft weer hoe vaak de bloedsuikers de afgelopen drie maanden hoog waren. Ongeveer de helft van de HbA1c-waarde geeft de suikerniveaus van de afgelopen maand weer en de andere helft geeft suikerniveaus weer gedurende de tweede en derde maand voorafgaand aan het verkrijgen van de waarde.

De HbA1c-waarde kan worden bereikt met een eenvoudige vinger -staf-test, en het resultaat wordt niet veranderd door iets wat de persoon ervaart op de dag dat de test wordt toegediend. De patiënt hoeft bijvoorbeeld niet te vasten voordat hij de test doet en de waarde verandert niet op basis van oefening, ziekte of emoties.

Islet Cell Antibodies (ICA)

De tests voor bloedsuikerspiegel en HbA1c worden gebruikt voor de diagnose van diabetes type 1 en type 2. Daarom zijn andere tests nodig om onderscheid te maken tussen de twee soorten, zoals de eilandcel-antilichaam (ICA) -test. Eilandcelantistoffen worden alleen aangetroffen bij mensen met Type 1-diabetes (niet Type 2).

Bij deze test wordt het bloed van de patiënt getest op antilichamen van eilandcellen. Eilandcellen zijn cellen in de alvleesklier die insuline aanmaken. Als ze beschadigd zijn, wordt insuline niet adequaat geproduceerd en treedt diabetes op. Deze schade aan de cellen van de eilandjes wordt veroorzaakt door een zelfallergie of auto-immuunreactie waarbij het immuunsysteem zich tegen zijn eigen lichaam keert en antilichamen aanmaakt die specifiek deze cellen van eilandjes beschadigen.

Deze test is effectief omdat er bij is minste één positief eilandcel antilichaam (ICA) gevonden in het bloed van meer dan 90 procent van de mensen met Type 1 diabetes. Elk van de volgende soorten ICA-antilichamen kan worden gedetecteerd in het bloed van een persoon met type 1-diabetes: • insuline-autoantilichaam (IAA) • GAD-antilichaam • ICA512-antilichaam • ZnT8 (zinktransportantilichaam) fluorescerend ICA-antilichaam

Deze antilichamen kunnen vele jaren vóór het diagnosticeren van diabetes in het bloed aanwezig zijn. Als ze dus vroeg worden gedetecteerd, kunnen preventiemaatregelen worden genomen om diabetesklachten later in het leven te verminderen.