Vitamine- en mineraalgebrekziekten werden herkend en anekdotisch behandeld tot ver in de oud-Griekse en Romeinse tijd. Maar het was pas in de late 19e en vroege 20e eeuw dat wetenschappers vitamines en mineralen ontdekten en hun functies in het menselijk lichaam begonnen te begrijpen. Tegenwoordig staan vitamines en mineralen bekend om hun rol als krachtige stoffen die veel taken uitvoeren om de gezondheid en vitaliteit te behouden. Vitamine- en mineraaldeficiënties manifesteren zich door een verscheidenheid aan symptomen die moeten worden behandeld door een gekwalificeerde zorgverlener voordat ze zich ontwikkelen tot meer ernstige gezondheidsproblemen.

Abnormale botontwikkeling

Botvorming is een complex proces met veel micronutriënten contributers. Wanneer deze voedingsstoffen niet in voldoende hoeveelheden worden geconsumeerd of geabsorbeerd, kunnen zwakke en in extreme gevallen vervormde botten ontstaan. Calcium is het belangrijkste mineraal dat wordt gevonden in botten en tanden en werkt samen met fosfor om botten te bouwen. Een tekort aan deze mineralen leidt tot zachte botten die op hun beurt kunnen leiden tot osteoporose als ze niet worden behandeld.

In extreme gevallen leidt een tekort aan vitamine D bij kinderen tot een slechte botvorming, rachitis genaamd, die kan leiden tot botafwijkingen . Vitamine D is verantwoordelijk voor het calcium- en fosformetabolisme in verband met bot- en tandvorming en reguleert de opname van calcium door het lichaam.

Huidaandoeningen

Wanneer vitamine C niet wordt verbruikt of geabsorbeerd op voldoende niveaus, ruwe huid, slechte wondgenezing en bloedend tandvlees kunnen het gevolg zijn. Vitamine C is verantwoordelijk voor de synthese van collageen, een hoofdbestanddeel van huidweefsel, en extreme gevallen van deficiëntie staan bekend als scheurbuik.

Riboflavinedeficiëntie leidt ook tot huidproblemen, met name rond de neus en de mond. Niacine-deficiëntie staat bekend als pellagra, dat zich manifesteert als schilferige huiduitslag op delen van het lichaam die aan de zon worden blootgesteld. Langzame of slechte wondgenezing kan een teken zijn van zinkdeficiëntie.

Bloedarmoede

Bloedarmoede is een medische aandoening waarbij het lichaam een vermindering van de hoeveelheid zuurstof dragende rode bloedcellen in hemoglobine ervaart. De meest voorkomende oorzaak van bloedarmoede is een gebrek aan ijzer in het lichaam, maar de aandoening kan te maken hebben met tekortkomingen aan extra voedingsstoffen die betrokken zijn bij de vorming van rode bloedcellen en ijzerabsorptie. Symptomen van bloedarmoede zijn een bleke huid en vermoeidheid.

Tekorten aan ijzer en koper kunnen leiden tot een ontoereikende vorming van hemoglobine, het zuurstof dragende eiwit dat in rode bloedcellen wordt aangetroffen. Lage niveaus van vitamine B6, foliumzuur en vitamine B12 leiden tot een slechte vorming van rode bloedcellen. Vitamine C-tekort kan leiden tot een lage opname van ijzer en vitamine E-tekort kan bloedarmoede veroorzaken omdat de vitamine nodig is om rode bloedcellen te beschermen.

, , ] ]