De schildklier is verantwoordelijk voor het produceren en afscheiden van schildklierhormonen. Deze hormonen reguleren hoe snel of langzaam het lichaam werkt. Hyperthyreoïdie is een aandoening waarbij de schildklier schildklierhormonen produceert. Het wordt ook geassocieerd met een zeldzame complicatie die thyrotoxische periodieke verlamming wordt genoemd. De Medline Plus Medical Encyclopedia legt uit dat deze complicatie typisch wordt gezien bij Aziatische mannen.

Hyperthyreoïdie

Bij hyperthyreoïdie wordt het lichaam blootgesteld aan hogere dan normale hoeveelheden schildklierhormonen. Dit versnelt de snelheid waarmee lichaamsprocessen plaatsvinden. Een persoon die aan deze aandoening lijdt, kan overmatig zweten, gewichtsverlies, trillen of tremoren ervaren, een snelle hartslag, verhoogde eetlust, slaapproblemen of hoofdpijn. Hyperthyreoïdie kan optreden als gevolg van een auto-immuunziekte die de schildklier stimuleert om meer dan schildklierhormonen of schildklierhormoon-producerende tumoren te produceren. Het kan ook optreden als gevolg van een ontsteking van de schildklier.

Hypokaliëmie

Kalium helpt de zenuwen in het lichaam te reageren op stimuli en zorgt ervoor dat de spieren van het hart op juiste wijze samentrekken. Het is ook cruciaal dat de gladde spieren en de skeletspieren goed werken. Hypokaliëmie is een term die wordt gebruikt om kaliumgebrek of abnormaal lage serumgehalten van kalium te beschrijven. Een slechte inname van kalium in de voeding veroorzaakt zelden deze aandoening, maar overmatig kaliumverlies in de urine of door braken en diarree kan dit probleem veroorzaken. Kaliumgebrek kan ook optreden wanneer kalium in het serum - een deel van de bloedbaan - de cellen binnengaat.

Effecten

Effecten van kaliumgebrek zijn spierzwakte, spierverlamming, abnormale hartritmes en darmproblemen verlamming die tot constipatie zou kunnen leiden.

Thyrotoxische periodieke verlamming

Thyrotoxische periodieke verlamming is een aandoening die mensen treft die lijden aan hyperthyreoïdie. Bij deze hyperthyreoïdiecomplicatie ervaren patiënten episoden van verlamming die uren of dagen aanhouden. Tijdens deze episodes zijn de serumgehalten van kalium lager dan normaal. Mensen met thyreotoxische periodieke verlamming kunnen dagelijks of jaarlijks aanvallen krijgen. "Schildklier voor Dummies", door Alan L. Rubin legt uit dat abrupte beweging van kalium van de bloedbaan naar de cellen leidt tot thyreotoxische periodieke verlamming.

Behandeling

Kaliumgebrek tijdens perioden van verlamming, hoge schildklierhormonen en episodische verlamming bij een patiënt kan ertoe leiden dat een arts vermoedt dat er thyreotoxische periodieke verlamming is. De diagnose van thyreotoxische periodieke verlamming wordt gedaan door omstandigheden uit te sluiten die hypokaliëmie of kaliumgebrek veroorzaken.

Behandeling voor deze aandoening houdt in dat de niveaus van schildklierhormonen in het lichaam worden genormaliseerd. Dit gebeurt met anti-schildklier medicijnen, radioactief jodium of een operatie. Kaliumsupplementen kunnen ook worden toegediend tijdens aanvallen. In ernstige gevallen van verlamming kan intraveneus kalium worden toegediend