Een vrouw kan op elk moment tijdens haar leven cysten op de eierstok ontwikkelen, ook wanneer ze zich nog in de baarmoeder bevinden. Er kunnen drie soorten cysten in de eierstokken voorkomen, waarbij fysiologische cysten - die zich ontwikkelen als gevolg van normale vrouwelijke hormonale fluctuaties - de meest voorkomende zijn. Fysiologische cysten hebben over het algemeen geen behandeling nodig omdat ze spontaan verdwijnen en geen risicofactoren hebben. Goedaardige neoplasma's en kankerachtige cysten komen veel minder vaak voor.

Niet-kankerachtige ovariële cysten

Hoge hormoonspiegels bij een zwangere vrouw kunnen ervoor zorgen dat haar groeiende baby-dochter ovariële cysten heeft voordat ze zelfs maar geboren wordt. De meeste foetale ovariumcysten verdwijnen voor de geboorte; van degenen die op het moment van de geboorte over zijn, lost 90% spontaan op tegen de tijd dat de baby 3 maanden oud is.

Elke maand veroorzaakt de normale menstruatiecyclus veranderingen in hormoonspiegels. In de folliculaire fase van de menstruatiecyclus kunnen zich eenvoudige goedaardige cysten vormen. Na de eisprong vormt het corpus luteum - de schaal van de follikel waarin het ovulatie-ei zit - een eenvoudige cyste. Complexe maar goedaardige cysten vormen zich ook uit deze normale processen. Omdat normale hormoonveranderingen deze cysten veroorzaken, is vrouw de enige risicofactor voor de ontwikkeling ervan. Eenvoudige cysten bevatten alleen vloeistof; complexe cysten kunnen vast materiaal bevatten.

Het belangrijkste om te onthouden over de meeste cysten in de eierstokken is dat ze niet operatief hoeven te worden verwijderd. Tijd - en in sommige gevallen medicatie - zijn de beste behandeling voor goedaardige cysten in de eierstokken. Raadpleeg uw arts als u zich zorgen maakt over cysten in de eierstokken.

Eierstokkanker

Eierstokkanker is de belangrijkste doodsoorzaak bij vrouwen met bijna 15.000 sterfgevallen per jaar. Het beste hulpmiddel voor diagnose of vermoeden is een bekkenecho met evaluatie van de stroomsnelheid. Dit is beter dan een CAT-scan of MRI.

Het probleem is dat de meeste van deze kankers laat worden opgepakt, meestal fase drie of vier. Er zijn geen echte risicofactoren, maar er zijn enkele interessante statistieken om op te letten. De orale contraceptieve pil heeft eigenlijk een beschermend effect op de incidentie van eierstokkanker. Tien jaar continu OCP-gebruik kan het risico op het ontwikkelen van eierstokkanker met 60% verlagen. Hoe meer kinderen men heeft, hoe lager het risico op eierstokkanker. Alcoholgebruik heeft geen invloed op de snelheid, in tegenstelling tot borstkanker, die uw risico op eierstokkanker verhoogt. Er is een sterke familieband om deze kanker te ontwikkelen. Als je het kankeer, BRCA1 of BRCA2, hebt, dan hebben ze respectievelijk een kans van 15% en 40% om eierstokkanker te krijgen.

Waar het uiteindelijk op neerkomt, is hoe eerder de diagnose de betere overlevingskans is.