De eerste tube tandpasta die in de jaren 1890 op de scène verscheen, was oorspronkelijk volledig van metaal gemaakt. In de jaren 1940 waren ze vanwege metaalgebrek tijdens de Tweede Wereldoorlog opgebouwd uit een mix van plastic en metaal. Honderd jaar na hun uitvinding werden tandpastabuizen volledig vervaardigd van plastic zoals we ze vandaag kennen.

Tijdkader

Een tandarts uit Connecticut, Dr. Washington Sheffield genaamd, introduceerde samenvouwbare metalen tandpastabuizen in 1892. Sheffield was ook de waarschijnlijke uitvinder van tandpasta, hoewel de Colgate Company ook aanspraak maakt op deze prestatie. De tandarts was tandpasta begonnen in zijn praktijk in de jaren 1850, en begon zijn Creme Dentifrice van Dr. Sheffield commercieel te verkopen in de jaren 1870 na voortdurende lof van zijn klanten. Zowel zijn bedrijf als Colgate hadden hun tandpasta in potten verkocht en toen Colgate op buizen overstapte, noemden ze hun nieuwe product Colgate Ribbon Dental Creme. In Groot-Brittannië begon Beecham's Tandpasta rond dezelfde tijd ook te worden verkocht in inklapbare buizen. Vóór tandpasta gebruikten mensen vaak tandpoeders voor het reinigen van tanden.

Geschiedenis

Sheffield kreeg het idee voor de buis van zijn zoon, die naar Parijs was gereisd en kunstenaars met olieverf uit metalen buizen zag kijken. De eerste tandpastabuizen werden gemaakt van tin en lood en bleven in principe hetzelfde tot een metaaltekort tijdens de Tweede Wereldoorlog. De War Production Board beperkte het consumentengebruik van vele soorten metaal, waaronder tin, lood en aluminium, en creëerde zo een potentiële crisis in de tandpastabuisindustrie. Aluminiumindustrie leiders ontvingen goedkeuring voor een bergingsdepot idee waar consumenten een nieuw buisproduct konden kopen als ze een soort gebruikt metaalproduct inleverden. Tijdens de oorlog begonnen fabrikanten met het maken van tandpastabuizen uit aluminium en plastic, terwijl het grootste deel van de tin- en loodvoorraad werd gebruikt voor militair gebruik.

Overwegingen

Fabrikanten maakten in de jaren 1950 voor zonnebrandolie volledig uit kunststof gemaakte buizen , maar dit type polyethyleen buis werkte niet voor tandpasta, omdat het te poreus was en reageerde met tandpasta-ingrediënten. Uiteindelijk werden volledig plastic tandpastabuizen geïntroduceerd in de jaren 1990 en snel vervangen de kunststof-aluminium combinatie.

Voordelen

Plastic buizen hebben een duidelijk functioneel voordeel ten opzichte van metalen buizen - metalen buizen zijn veel waarschijnlijker dan plastic degenen om te scheuren of er een gat in te krijgen wanneer ze worden opgerold. De tandpasta komt uit de perforaties, wat een rommelige zaak is. De pasta kan dan ook droog uit de lucht komen in de buis.

Overwegingen

Metalen buizen hebben enkele voordelen ten opzichte van plastic buizen. Ze blijven beter van de bodem opgerold en daardoor zullen ze minder snel lucht naar binnen trekken omdat de pasta op de bovenste opening blijft zitten. Metalen buizen worden nog steeds algemeen gebruikt voor olieverf en bepaalde gels die farmaceutische producten en supplementen bevatten, om te voorkomen dat lucht aan de bovenkant binnendringt. Lucht kan het product uitdrogen, of oxidatie veroorzaken wat kan resulteren in enige degradatie.

, , ] ]