Calcium is het meest voorkomende mineraal in het lichaam. Voor een gemiddelde volwassene zijn er ongeveer 15 g calcium voor elke 1 kg lichaamsgewicht. Dit komt neer op ongeveer 1 kg totaal calcium voor een volwassene van gemiddelde grootte. Negenennegentig procent van dit calcium zit in het bot. Het menselijk lichaam vereist een zorgvuldig uitgebalanceerd samenspel van dagelijkse inname van calcium en uitscheiding van calcium in de urine om een normaal totaal lichaamscalcium te behouden.

Normale waarden -

In tegenstelling tot totale lichaamscalcium varieert het gemeten serumcalcium van slechts 8,5-10,5 mg /dL. Dit komt omdat de overgrote meerderheid van de calciumvoorraden in het lichaam zijn opgesloten in de botten. Een slechts bescheiden afwijking in dit relatief smalle bereik van normale serumcalciumspiegels zal resulteren in de tekenen en symptomen van hyper- of hypocalciëmie, stelt "Ganong's Review of Medical Physiology."

Functies

Pond voor pond, de overgrote meerderheid van het calcium in het lichaam functioneert als kracht en ondersteuning voor het skelet. Het is de aanwezigheid van calcium waardoor botten wit lijken op een röntgenfoto. De relatief kleine hoeveelheid calcium die in het serum en in de cellen van het lichaam circuleert, dient een aantal elektrochemische functies. Met name calcium is nodig voor spiercontractie en verschillende soorten neurochemische signaaltransductie.

Homeostasis

De balans van calcium in het serum wordt gehandhaafd door de werking van parathyroïd hormoon, oftewel PTH. PTH wordt uitgescheiden door de bijschildklier als reactie op lage serumcalciumspiegels. Deze homeostase verhoogt de calciumspiegel door de afbraak van botten en de afgifte van zijn mineraalvoorraden te stimuleren. Het verhoogt ook de resorptie van calcium door de nieren en de opname van calcium door de darm. Verhoogde calciumgehalten stimuleren het hormoon calcitonine om de afbraak van bot te remmen, resulterend in een grotere opslag van calcium in het skelet.

Hypercalciëmie

Verhoogde niveaus van calcium in het serum of hypercalciëmie zijn meestal asymptomatisch tot het calciumniveau stijgt tot boven 12 mg /dL. De meest waarschijnlijke oorzaken zijn een verhoogd parathyroïde hormoon of kanker. Volgens "Tintinalli's Emergency Medicine" zijn de symptomen van hypercalciëmie vaag en kunnen ze gegeneraliseerde zwakte, verwardheid, botpijn, hartritmestoornissen, gewichtsverlies en nierstenen omvatten. De behandeling draait om rehydratatie en medicijnen om de eliminatie van calcium door de nier te verhogen en de mobilisatie van calcium uit de botten te verminderen.

Hypocalciëmie

Lage serumcalciumspiegels, stelt "Harrison's Principles of Internal Medicine," zijn typisch alleen gevonden bij ernstig zieke patiënten die mogelijk nierfalen, shock of sepsis hebben. Ze kunnen ook worden veroorzaakt door verschillende medicijnen, zoals diuretica en middelen tegen epilepsie. Een klassiek eerste symptoom van hypocalciëmie is een tintelend gevoel rond de mond of in de vingertoppen. Het kan spiertrekkingen van de spieren veroorzaken wanneer het wordt gestimuleerd, zoals tijdens een bloeddrukmeting. De behandeling is meestal zo eenvoudig als het nemen van orale calciumsuppletie.

, , ] ]