Mullein-thee is een medicinale drank gemaakt van de gewone toortsplant, een lid van de helmkruidfamilie. Mullein is een invasieve wiet in de Verenigde Staten, waar het gemakkelijk inheemse heesters en wilde bloemen inhaalt en moeilijk uit te roeien is. Ondanks de schadelijke ecologische impact van de plant wordt vioolteenthee hoog gewaardeerd door volksbeoefenaars als een behandeling voor verschillende aandoeningen.

Gemeenschappelijke toorts, of Verbascum thapsus, komt oorspronkelijk uit Europa en Azië. Oude Romeinen gebruikten mulleinplanten als fakkels en maakten haarverf uit de gele bloemen. Aristoteles voedde koningszaadzaden om te vissen op hun narcotische werking, om te helpen bij het vissen. Gemeenschappelijke toorts kwam naar de Verenigde Staten met de puriteinen, die toortsthee gebruikten als medicinale remedie. Tegen het begin van de 19e eeuw was toorts alom gevestigd in Amerika. Tegenwoordig groeit het vaak in verstoorde grond, zoals verlaten velden, bermen en spoorwegen. Gemeenschappelijke toorts heeft minstens 50 andere namen, inclusief bedel van flanel, duivels-tabak, fluffweed, het personeel van Jupiter, mijnwerkerskaars en fluweelplant.

Beschrijving

Deze tweejarige plant heeft een rozet van groene basale bladeren, die volwassen tot meer dan 12 centimeter lang. Uit de rozet groeit een enkele, verticale stengel die tot 8 voet hoog kan reiken. Kleinere bladeren groeien op de lengte van de stengel. De basale en stengelbladeren hebben zacht, wolachtig haar. Van juni tot september bloeien schotelvormige gele bloemen van het bovenste gedeelte van de stengel in strakke trossen. De bloemen maken plaats voor fruitcapsules gevuld met bruine zaden. Gemeenschappelijke toorts heeft een penwortel en vezelig wortelstelsel.

Gebruik

Volgens het NYU Langone Medical Center bevat toorts een lijmachtige suikermolecule die mucilage wordt genoemd en de keel kalmeert, en saponinen die slijm losmaken. Een volksremedie-thee, bereid uit toorts en bloemen, behandelt naar verluidt keelpijn, congestie, hoest en astma. Mullein-thee heeft ook samentrekkende eigenschappen die, wanneer gemaakt in kompressen, de pijn en ontsteking van aambeien verlichten. Mullein in combinatie met olie en andere kruiden kunnen oorinfecties behandelen. Er is geen betekenisvol wetenschappelijk bewijs voor de effectiviteit van deze middelen.

Recept

De ingrediënten voor toorts zijn toorts en bloemen die rechtstreeks uit een gezonde oogst worden geoogst. planten of gekocht gedroogd van een lokale kruidkundige. Voorzichtigheid is geboden bij het hanteren van de bladeren, omdat deze contactdermatitis kunnen veroorzaken. Volksbeoefenaars maken een pot viooltandthee door zes gedroogde of verse bladeren en een paar bloemen in vijf kopjes gekookt water gedurende vijf minuten te weken. Door de thee door een stukje kaasdoek te persen vóór consumptie, worden alle teerlingenblaadjes verwijderd die de keel kunnen irriteren. Honing is een optionele zoetstof.

Waarschuwing

De Amerikaanse Food and Drug Administration stelt dat toortsbloemen "over het algemeen als veilig worden erkend" als een stof die wordt gebruikt in combinatie met aromastoffen. Hoewel toortsthee een bekende volksremedie is tegen verkoudheidsverschijnselen, reguleert of aanvaardt de FDA geen toorts voor dat gebruik, dus de veiligheid ervan is onbekend. De FDA vermeldt toorts in zijn database voor giftige planten als een visgif omdat de zaden ervan rotenon bevatten, een toxine voor vissen. De zaden zijn niet veilig voor gebruik in toortsthee. NYU Langone Medical Center raadt aan om het gebruik van toorts te beperken en het niet gedurende langere tijd te gebruiken. Er zijn momenteel geen peer-reviewed onderzoeken die de doeltreffendheid van de toorts controleren bij het behandelen van eventuele gezondheidsproblemen.