bevatten

Of je nu een appel, een lapje vlees of een gerecht met ijs bijt, je krijgt vast en zeker één soort element: koolstof. Omdat koolstof aanwezig is in alle bekende vormen van leven, bevat elk voedsel dat we eten koolstof. Koolstof is uniek in zijn vermogen om grote, diverse moleculen te vormen vanwege de manier waarop het elektronische verbindingen met andere atomen vormt. De chemische bindingen koolstofvormen laten het toe lange moleculaire ketens te vormen die essentieel zijn voor het leven zoals we het kennen.

De feiten

Grote koolstofhoudende moleculen worden organische macromoleculen genoemd. Er zijn vier hoofdgroepen van macromoleculen: vetten, koolhydraten, eiwitten en nucleïnezuren. Alle vier delen de basiseigenschap van het hebben van een koolstofatoom "skelet", maar verschillende chemische eigenschappen betekenen dat elk type macromolecule een unieke functie heeft in voeding en gezondheid.

Vetten

Vetten zijn energieopslagmoleculen gemaakt van twee kleinere moleculen: glycerol, een alcohol met drie koolstofatomen, gehecht aan een lange koolstofketen vetzuur "staart" die het vet onoplosbaar maakt in water. De meesten van ons weten dat onverzadigde vetten gezonder zijn dan verzadigde vetten, en het verschil tussen deze twee heeft te maken met de soorten bindingen die de koolstofatomen in de vetzuurstaart vormen. In een verzadigd vet vormt elk koolstofatoom slechts enkele bindingen met waterstof en andere atomen in het molecuul. Hierdoor ontstaat een vetzuur met een rechte "staart", waardoor veel verzadigde vetmoleculen in een relatief kleine ruimte stevig aan elkaar kunnen worden gepakt. Deze strakke verpakking is de reden waarom verzadigde vetten, zoals reuzel of boter, vast zijn bij kamertemperatuur. Een strakke verpakking van vetmoleculen is ook de reden waarom verzadigde vetten minder gezond zijn dan onverzadigde vetten. In een onverzadigd vet vormen sommige koolstofatomen dubbele bindingen met andere atomen. Deze dubbele bindingen vormen een knik in de staart van het vetzuur, wat betekent dat de moleculen niet stevig kunnen worden samengepakt. Dit is de reden waarom een ​​onverzadigd vet, zoals olijfolie, vloeibaar is bij kamertemperatuur.

Koolhydraten

Brood, granen, suikers en zetmeel zoals aardappelen zijn allemaal koolhydraten. Koolhydraten zijn kritische energiebronnen voor de meeste levende organismen en kunnen ook als voedselopslagmoleculen in het lichaam fungeren. Koolhydraten zijn koolstof-, waterstof- en zuurstofketens die kunnen worden afgebroken tot basisglucose, of fructosesuikerringen. Cellulose is het taaie, vezelige koolhydraat dat wordt aangetroffen in hout en andere plantaardige materialen en is de meest voorkomende organische verbinding op aarde. Mensen kunnen cellulose niet verteren, maar het is nog steeds een belangrijk voedingselement. Cellulose, ook wel bekend als vezel, is te vinden in veel fruit, granen en groenten en heeft veel belangrijke functies in de menselijke gezondheid. Omdat het grondig moet worden gekauwd, vertraagt ​​het het eten en draagt ​​het bij aan gevoelens van volheid. Het helpt ook de bloedsuikerspiegel te reguleren en reinigt de binnenkant van het spijsverteringsstelsel.

Eiwitten

Eiwitten worden gevonden in vlees, noten, zuivelproducten, granen en peulvruchten. Eiwitten zijn essentieel voor bijna alle functies van het leven. Eiwit bestaat uit een koolstofskelet verbonden met verschillende opstellingen van de 20 aminozuren die de bouwstenen vormen voor alle eiwitten. Eiwitten zijn belangrijk bij het bouwen van onze cellen, het starten en reguleren van de chemische reacties van ons lichaam, het helpen van ons immuunsysteem en het toestaan ​​van communicatie tussen onze cellen. Ons haar, spieren en bindweefsels zoals ligamenten en pezen zijn gemaakt van eiwitten.

Nucleïnezuren

De vierde grote groep van macromoleculen is niet direct gerelateerd aan voeding, maar is cruciaal voor het leven. Nucleïnezuren zijn koolstofskeletcellen verbonden met nucleotiden, die op koolstof gebaseerde suikers zijn gekoppeld aan een stikstofhoudende base. Nucleïnezuren zijn de basisbouwstenen van ons DNA en RNA, die de genetische code dragen die verantwoordelijk is voor alle structuren en functies van het lichaam.