Het mineraal ijzer en vitamine B-12 zijn beide betrokken bij het metabolisme en de productie van hormonen en enzymen. Een laag ijzer- en vitamine B12-gehalte in uw lichaam kan leiden tot een aandoening die bloedarmoede wordt genoemd. De symptomen kunnen variëren in intensiteit van mild tot ernstig, maar ze kunnen worden behandeld met een dieet en supplementen. Neem contact op met uw arts als u vermoedt dat u een laag ijzer- en vitamine B-12 gehalte heeft.

Betekenis van ijzer

IJzer is een integraal onderdeel van een eiwit genaamd hemoglobine dat helpt zuurstof uit uw longen naar uw lichaam te transporteren weefsels. Het is ook een essentieel onderdeel van het eiwitmyoglobine dat zuurstof aan je spieren levert en een cruciale rol speelt in de stofwisseling. Je lichaam heeft ijzer nodig om normale groei en ontwikkeling en celfunctie te ondersteunen. Het mineraal draagt ​​ook bij aan de productie van bepaalde hormonen en bindweefsels. De aanbevolen hoeveelheid ijzer is 8 milligram per dag voor mannen en 18 milligram per dag voor vrouwen. Als u vermoedt dat het ijzergehalte laag is, zal uw arts de diagnose bevestigen met een hematocriet- en hemoglobinetest en /of een RBC-index.

IJzertekort

Niet gebruiken van de aanbevolen hoeveelheid ijzer kan leiden tot ijzergebreksanemie, een aandoening waarbij uw lichaam er niet in slaagt voldoende gezonde bloedcellen aan te maken. Daarom begint je lichaam het ijzer te gebruiken dat het heeft opgeslagen. Al snel raakt het opgeslagen ijzer uitgeput. Nadat het opgeslagen ijzer is verbruikt, produceert uw lichaam minder rode bloedcellen die minder hemoglobine bevatten dan normaal. IJzergebreksanemie kan leiden tot pijn op de borst, vermoeidheid en kortademigheid. Ernstige ijzergebreksanemie kan problemen veroorzaken met de groei en ontwikkeling bij kinderen, hartproblemen en infecties. Vrouwen en kinderen lopen het grootste risico op bloedarmoede door ijzertekort.

Betekenis van vitamine B-12

Ook bekend als cobalamine, helpt vitamine B-12 uw lichaam om het voedsel dat u eet om te zetten in brandstof, wordt gebruikt om energie te genereren. Deze in water oplosbare vitamine draagt ​​bij aan de productie van genetisch materiaal en helpt de gezondheid van zenuwcellen te behouden. Vitamine B-12 werkt met vitamine B-9 om het ijzer goed in je lichaam te laten werken en om de rode bloedcellen te helpen produceren. Voor een optimale gezondheid heeft u dagelijks 2,4 microgram van deze vitamine nodig. Lage B-12 niveaus worden gediagnosticeerd nadat een bloedtest is gedaan.

Vitamine B12-deficiëntie

Lage vitamine B12-waarden in uw bloed kunnen leiden tot pernicieuze anemie, een afname van de rode bloedcellen dat gebeurt wanneer je lichaam vitamine B-12 niet kan opnemen van het voedsel dat je eet. Dit komt door een gebrek aan intrinsieke factor, een eiwit dat in je maag wordt gemaakt en dat essentieel is voor de opname van vitamine B12. Symptomen van vitamine B12-deficiëntie zijn diarree, nervositeit, tintelend gevoel in de vingers en tenen, kortademigheid, vermoeidheid of gevoelloosheid. Een ernstige vitamine B12-tekort leidt tot zenuwbeschadiging. U loopt risico op vitamine B12-tekort als u een vegetariër bent, moeite hebt met het opnemen van de voedingsstof, de ziekte van Crohn hebt of hiv-positief bent.

Voedingsveranderingen en supplementen

U kunt uw tekortkomingen corrigeren met voedingsmiddelen die zowel ijzer als vitamine B12 bevatten. Deze omvatten pluimvee, vis, schaaldieren, eieren en orgaanvlees. Plantaardig voedsel zoals noten en zaden, peulvruchten, gedroogde bonen en erwten en groene bladgroenten zijn er in overvloed in ijzer. Supplementen kunnen ook helpen om uw probleem aan te pakken. Vitamine B-12-supplementen zijn verkrijgbaar in softgels, zuigtabletten, tabletten, capsules en intranasale vormen. Supplementen moeten echter alleen worden genomen onder begeleiding van een zorgverlener. IJzersupplementen kunnen bijwerkingen zoals brandend maagzuur, diarree, misselijkheid en ongemak veroorzaken. Vitamine B-12 supplementen worden als veilig en niet-toxisch beschouwd, maar u moet ze alleen gebruiken na overleg met uw arts, waarschuwt de Universiteit van Maryland Medical Center.