Het autisme van Kanner, dat ook wel autismestoornis wordt genoemd, is een ontwikkelingsstoornis die wordt gekenmerkt door een verminderde sociale en communicatieve functie en de aanwezigheid van repetitief gedrag. Het begin is meestal voor de leeftijd van 3 jaar en de effecten ervan duren het leven van de patiënt. De eerste symptomen zijn vertraagde aanvang van de spraak, gebrek aan interesse in activiteiten van leeftijdsgenoten of het lijken af ​​te stemmen op anderen. De meeste symptomen kunnen worden georganiseerd op basis van hun functie en worden vaak gebruikt als metingen voor de diagnose.

Sociale interactieproblemen

Een van de primaire problemen van de patiënt heeft te maken met hoe hij met anderen omgaat. Gebrek aan interesse in het delen van zijn eigen vreugde of pijn, het niet vestigen van vriendschappen met andere kinderen van dezelfde leeftijd, en gebreken met non-verbale communicatie (zoals oogcontact, houding en gezichtsuitdrukkingen), alles samen om de sociale groei van het individu ernstig te belemmeren. Bovendien vertoont de patiënt een duidelijk gebrek aan empathie, of het vermogen om in contact te komen met de emoties van anderen.

Communicatietekorten

Deze kunnen problemen met verbale en non-verbale communicatie omvatten. De ontwikkeling van spraak wordt duidelijk beïnvloed en degenen die kunnen praten, hebben problemen om een ​​gesprek te beginnen of door te gaan. Patiënten gebruiken ook herhalende taal, die tijdens het gesprek onterecht herhaalde zinnen of woorden kan bevatten. Ze slagen er ook niet in om de nuances van conversatie te vangen, zoals humor en impliciete betekenissen en hebben de neiging om gesprekken zeer letterlijk te interpreteren.

Kinderen met autisme spelen niet of nemen deel aan activiteiten zoals typische kinderen. Voorbeelden zijn fascinatie voor componenten, zoals het fixen op een bouwsteen van tientallen en alleen daarmee spelen in plaats van de hele set. Ze houden zich ook bezig met repetitief gedrag zoals herhaalde kopbewegingen, met de hand zwaaien, knipperen, enz. Het optreden van activiteiten buiten een specifieke routine is ook verontrustend, omdat velen erop staan ​​dat gebeurtenissen herhaaldelijk dagelijks plaatsvinden of irritatie en agressie het gevolg kunnen zijn. br>