Essentiële mineralen zijn per definitie stoffen die niet door het lichaam kunnen worden vervaardigd, maar die nodig zijn om verschillende biologische processen uit te voeren. Dat klinkt eenvoudig, maar de term 'mineraal' is misleidend omdat het impliceert dat het een kristallijne chemische verbinding is die wordt geproduceerd door een geologische gebeurtenis, terwijl het eigenlijk een puur, anorganisch chemisch element is. Om de verwarring te vergroten, verschillen experts over precies hoeveel mineralen als essentieel worden beschouwd.

Minerale classificaties

Volgens MedlinePlus zijn essentiële mineralen onderverdeeld in twee classificaties: macromineralen en sporenelementen. Het lichaam heeft in grote hoeveelheden macromineralen nodig voor een optimale werking. MedlinePlus geeft een opsomming van calcium, fosfor, magnesium, natrium, kalium, chloride en zwavel tussen essentiële macromineralen. Daarentegen zijn slechts kleine hoeveelheden spoormineralen nodig. Spoormineralen omvatten kobalt, koper, fluoride, jodium, ijzer, mangaan, selenium en zink.

Mineralen die als essentieel worden beschouwd

Hoewel de meeste voedingsinstanties het erover eens zijn dat er zeven grote of macromineralen zijn, zijn er verschillen van mening over tot het aantal spoormineralen dat als essentieel wordt beschouwd. In een brochure met de titel 'De voordelen van voedingssupplementen', geschreven voor de Raad voor Verantwoorde Voeding, bevat auteur Annette Dickinson, Ph.D., molybdeen als een essentieel sporenmineraal. MedlinePlus doet dit echter niet. Gaat volgens het verslag van Dr. Dickinson, dit zou het totale aantal mineralen dat als essentieel wordt beschouwd op 16 plaatsen.

Functies

Sommige van de belangrijkste essentiële mineralen, namelijk calcium, kalium en zink, worden gebruikt door de lichaam om voedsel te verteren, energie te produceren en cholesterol te reguleren. Calcium, magnesium en fosfor zijn essentieel voor gezondheidstanden, botten en bindweefsel. Volgens het National Health Museum zijn 11 sporenelementen essentieel voor groei en ontwikkeling omdat ze betrokken zijn bij zuurstoftransport en verschillende metabole functies en als katalysatoren voor enzymatische reacties.

Tekorten

Omdat veel mineralen zijn essentieel voor een goede gezondheid, kunnen tekorten aan mineralen leiden tot ziekte. Het National Health Museum stelt dat de meest voorkomende tekortkomingen van mineralen ijzer en calcium zijn, resulterend in respectievelijk bloedarmoede en verminderde botdichtheid. Volgens Dr. Dickinson is selenium nodig om glutathion perixidase te produceren, een gebrek dat kan leiden tot oxidatieve stress en een verhoogd risico op hartaandoeningen. Een tekort aan chroom kan de glucoseopname en -benutting verminderen. Net als bij calcium kan een onvoldoende inname van koper leiden tot botverlies.

Voedingsaanbevelingen

Deskundige commissies, zoals de National Academy of Sciences, het Institute of Medicine en de Food and Nutrition Board, bepalen voedingspatronen aanbevelingen voor essentiële mineralen en andere voedingsstoffen. U bent waarschijnlijk bekend met de standaard RDA of aanbevolen richtlijnen voor dagelijkse toelating. Volgens Dickinson worden voedingsaanbevelingen echter nu gegeven als DRI's of als voedingsnormen. DRI's bevatten verschillende parameters naast RDA, inclusief geschatte gemiddelde behoefte, of EAR; voldoende inname, of AI; en bovenste niveau van de aanvaardbare inname, of UL.

, , ] ]