De koolhydraten die je consumeert bevatten zetmeel en suikers. Zetmeel is een groot molecuul dat glucose-eenheden omvat die zijn gerangschikt in een vertakte configuratie. Voedselsuikers zijn gewoonlijk monosacchariden, of enkele suikermoleculen en disacchariden, die moleculen zijn van twee suikers die met elkaar zijn verbonden. Bijvoorbeeld, glucose en fructose zijn monosacchariden, terwijl sucrose een disaccharide is, samengesteld uit één glucose en één fructose. Je lichaam verwerkt suikers door de spijsvertering, absorptie en metabolisme.

Spijsvertering

Als het voedsel dat je eet zetmeel bevat, begint de spijsvertering in je mond, waar speekselamylase glucosemoleculen splitst van het zetmeelmolecuul. De rest van de zetmeelvertering komt voor in uw dunne darm met de werking van een andere amylase die door uw pancreas wordt uitgescheiden. Bovendien splitsen spijsverteringsenzymen, bekend als disaccharidasen, disacchariden in monosacchariden. Bijvoorbeeld, sucrase knipt sucrose in glucose en fructose en lactase splitst lactose in glucose en galactose. Wanneer je lichaam al je verteerbare koolhydraten in monosacchariden met één suiker verwerkt, zijn ze klaar voor absorptie door je dunne darm.

Absorptie

Aan de binnenkant van je dunne darm zijn massa's vouwen genaamd villi, en aan de binnenkant van je villi zijn structuren bekend als microvilli. Deze architectonische eigenschap van uw dunne darm verhoogt het absorberende oppervlak van uw spijsverteringsstelsel aanzienlijk. Aan de darmzijde van de villi en microvilli zijn darmcellen speciale eiwitten die hexose-transporters worden genoemd. Deze suikertransporters binden de vrije monosacchariden in uw darm en voeren ze een voor een over het celmembraan naar het binnenste van de darmcel. Eenmaal binnen in de cel, verplaatsen de suikers zich naar de andere kant van de cel, waar verschillende hexose-transporters ze afzetten in de haarvaten die tegen de darmcel aanliggen. Van daaruit gaan de suikers in je bloed voor verdere verwerking.

Wanneer glucose, fructose en galactose moleculen je bloed bereiken, reizen ze naar je lever en naar andere cellen. Je lichaam kan deze suikers vervolgens verwerken om glycogeen, vetzuren of bepaalde aminozuren te synthetiseren. Als alternatief kunnen uw cellen monosacchariden oxideren om de benodigde energiecellen voor verschillende fysiologische functies af te leiden. De oxidatie van suikers in je cellen resulteert in de vorming van adenosinetrifosfaat, een hoogenergetisch molecuul dat energie levert om de biologische reacties in je cellen aan te sturen; kooldioxide, een afvalproduct van het suikermetabolisme; en water.

Overwegingen

Hoewel eiwitten en vetten je lichaam energie kunnen geven, zijn suikers de overheersende energiebron die je cellen als brandstof gebruiken. Koolhydraten leveren 4 calorieën energie per g die je consumeert, of je ze nu eet als zetmeel of als eenvoudige suikers. Als u meer koolhydraten consumeert dan uw lichaam nodig heeft, kan dit ertoe leiden dat u overtollige calorieën omzet in vet voor langdurige opslag.

, , ] ]