Koolhydraten zijn voedingsmiddelen met suikers en zetmeel, waaronder de gezonde voedingsvezels in volle granen en de snel opneembare eenvoudige suikers die in snoep worden gevonden. Koolhydraatvertering begint in de mond en verloopt via het spijsverteringskanaal, omdat de meeste koolhydraten worden opgesplitst in hun eenvoudigste vormen voor gebruik als brandstof. Onoplosbare vezelvormen worden geëlimineerd door uitscheiding.

Mond

Het verbreken van de lange polysaccharideketens van complexe koolhydraten begint in de mond, met het enzym speekselamylase. Kauwen fysisch breekt koolhydraten in kleinere stukjes, het creëren van meer oppervlakte voor speekselamylase om te beginnen met werken. Na het kauwen worden de koolhydraten ingeslikt en gaan door de slokdarm naar de maag, waar maagzuur de werkzaamheid van speekselamylase stopt. Er vindt geen extra koolhydraatvertering plaats totdat het mengsel zich vanuit de maag in de dunne darm verplaatst, volgens de University of Wisconsin Online Advanced Anatomy and Physiology-programma.

Darmen

In de dunne darm, een enzym dat alvleesklieramylase wordt genoemd , vrijgemaakt uit de pancreas, gaat door met het afbreken van lange saccharideketens van complexe koolhydraten in disacchariden, of suikers met twee moleculen zoals sucrose. Aanvullende enzymen - lactase, maltase en sucrase - breken vervolgens disacchariden af ​​tot monosacchariden, of suikers met een enkele molecule zoals glucose. Geraffineerde koolhydraten zoals witte bloem en suiker worden snel verteerd en grotendeels snel geabsorbeerd in het bovenste uiteinde van de dunne darm, volgens de Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties. Complexere, minder gemakkelijk verteerbare koolhydraten zoals volle granen worden verteerd naar het onderste uiteinde van de dunne darm, nabij het ileum. De villi, of kleine vingervormige uitsteeksels in de darm en ileum die verteerde materialen absorberen, variëren afhankelijk van of het dieet rijk is aan geraffineerde of volkoren koolhydraten.

Lever

Zodra koolhydraten worden afgebroken door spijsverteringsenzymen in monosacchariden, deze monosacchariden worden geabsorbeerd door de lever en opgeslagen als brandstof voor gebruik door het lichaam. Een molecuul, een natriumafhankelijke hexose-transporter genaamd, verplaatst een enkel glucosemolecuul samen met twee natriumionen naar de epitheelcellen van de darmwand. Natrium wordt vervolgens uitgewisseld uit de cel en in de bloedbaan door kalium, en de vrijgekomen glucose wordt verplaatst naar de bloedsomloop door een glucosetransporteur, volgens de Colorado State University. Van daaruit verplaatst de glucose zich naar de lever totdat deze nodig is als energie voor lichaamsfuncties.

Fiber

Voedingsvezels zijn complexe vormen van koolhydraten die onverteerd door het lichaam gaan. Hoewel voedingsvezels uit polysacchariden bestaan, bevat het menselijk lichaam geen enzymen die het in absorbeerbare componenten afbreken. Voedingsvezels trekken water in de darmen, verzachten de ontlasting voor een gemakkelijkere uitscheiding en helpen constipatie en aambeien af ​​te weren, volgens de Cornell University Gannett Health Services. Voedingsvezels kunnen ook de vertering van koolhydraten vertragen, waardoor suikers langzamer in de bloedbaan kunnen komen; dit helpt hyperglycemie te voorkomen.