Coagulatie is een reeks chemische reacties waardoor bloed stolsels kan vormen, waardoor organismen beschadigde bloedvatwanden kunnen herstellen. Eerst worden bloedplaatjes geactiveerd nadat de schade aan de wanden van het bloedvat een reactie veroorzaakt die subendothelium-eiwitten zoals collageen bindt met glycoproteïne. Wanneer de bloedplaatjes worden geactiveerd, maken ze opgeslagen granules vrij in het plasma van het bloed, waaronder serotonine, ADP, vWF, bloedplaatjesfactor 4, bloedplaatjes activerende factor (PAF) en tromboxaan A2 (TXA2). De inhoud van deze korrels activeert andere bloedplaatjes en ze beginnen een eiwitreceptor cascade die een verhoogde calciumconcentratie in het cytosol van de bloedplaatjes veroorzaakt. Dit calcium zal een belangrijke factor zijn bij het gebruik van het anticoagulant citraat. Calcium activeert een reeks eiwitten die op hun beurt een verhoogd vermogen van het glycoproteïne om fibrinogeen te binden activeren. Bloedplaatjes beginnen samen te komen. Een reeks reacties begint wanneer de twee fasen van de coagulatiecascade optreden, de contactactiveringsroute en de weefselfactorroute. Dit is waar thrombine en coagulatiefactoren in het spel komen en veel coagulatiereacties voorkomen.

Wat is coagulatie?

Coagulatie is een reeks chemische reacties die bloed in staat stellen stolsels te vormen, wat organismen helpt te vormen repareer beschadigde bloedvatwanden. Eerst worden bloedplaatjes geactiveerd nadat de schade aan de wanden van het bloedvat een reactie veroorzaakt die subendothelium-eiwitten zoals collageen bindt met glycoproteïne. Wanneer de bloedplaatjes worden geactiveerd, maken ze opgeslagen granules vrij in het plasma van het bloed, waaronder serotonine, ADP, vWF, bloedplaatjesfactor 4, bloedplaatjes activerende factor (PAF) en tromboxaan A2 (TXA2). De inhoud van deze korrels activeert andere bloedplaatjes en ze beginnen een eiwitreceptor cascade die een verhoogde calciumconcentratie in het cytosol van de bloedplaatjes veroorzaakt. Dit calcium zal een belangrijke factor zijn bij het gebruik van het anticoagulant citraat. Calcium activeert een reeks eiwitten die op hun beurt een verhoogd vermogen van het glycoproteïne om fibrinogeen te binden activeren. Bloedplaatjes beginnen samen te komen. Een reeks reacties begint wanneer de twee fasen van de coagulatiecascade optreden, de contactactiveringsroute en de weefselfactorroute. Dit is waar thrombine en coagulatiefactoren in het spel komen en veel coagulatiereacties optreden.

Co-factors

Er zijn bepaalde stoffen die nodig zijn om ervoor te zorgen dat de coagulatiecascade werkt zoals gepland. Vanuit het oogpunt van anticoagulatie is calcium een van de belangrijkste. Calcium is nodig op meerdere punten bij de coagulatiecascade. De meest integrale rol van calcium is echter het reguleren van de binding van de complexen tijdens de reactie via terminale gamma-carboxyresiduen op FXa en FIXa aan fosfolipide-oppervlakken tot expressie gebracht door bloedplaatjes in aanvulling op de procoagulante microvesikels of microdeeltjes waaruit ze zijn afgescheiden. Er zijn andere belangrijke co-factoren zoals vitamine K bijvoorbeeld, en zonder calcium en die andere co-factoren zal stolling niet goed voorkomen.

Citraat en EDTA

Citraat, in de vorm van natriumcitraat of zuur-citraat-dextrose, wordt gebruikt om de coagulatiecascade te verstoren en stolling te voorkomen. Deze citraatverbindingen binden aan het calcium in het bloed. Door de hoeveelheid calcium te verminderen, is er geen regulatie van de binding en kan de cascade niet beginnen. Citraat wordt vaak overgeslagen, omdat veel artsen meer geneigd zijn om EDTA of ethyleendiaminetetra-azijnzuur te gebruiken omdat het de neiging heeft om calcium sterker en onomkeerbaar te binden. Deze anticoagulantia worden gebruikt in reageerbuizen, medische en chirurgische apparatuur en laboratoriuminstrumenten om te voorkomen dat bloed klontert en onbruikbaar worden voor medische doeleinden.

, , ] ]