Hoefoefening helpt bij dieet en gewichtsverlies

De Centers for Disease Control and Prevention schatten dat tegen 2050 één op de drie Amerikaanse volwassenen diabetes zou kunnen hebben. Oefening, of ze nu aeroob zijn of op weerstand gebaseerd, zoals krachttraining, wordt beschouwd als een van de meest effectieve levensstijlgewoonten die risicopersonen kunnen aannemen om te voorkomen dat potentiële gevallen echte gevallen worden. Het is aangetoond dat lichaamsbeweging een groter beschermend effect heeft voor mensen met het hoogste risico. In sommige gevallen heeft lichaamsbeweging een groter gunstig effect dan dieetaanpassingen of zelfs gewichtsverlies bij het beheersen van bloedsuikerspiegel.

Effecten op regulering bloedglucose

Oefening zorgt ervoor dat skeletspier gevoeliger is voor insuline, de chemisch signaal dat cellen vertelt glucose te absorberen. Dientengevolge versnelt oefening de klaring van glucose uit het bloed en in skeletspiercellen, die glucose nodig hebben in grotere hoeveelheden tijdens verhoogde activiteit. Oefening verhoogt ook de bloedstroom naar de spieren, waardoor er meer glucose beschikbaar is voor de spieren om te absorberen. Bij oudere personen komt een verminderde insulinegevoeligheid, die een verlaagde gevoeligheid van cellen voor insuline is, vaak voor. Dit hangt voornamelijk samen met verminderde niveaus van fysieke activiteit en wordt gemakkelijk teruggedraaid door hervatting of toename van trainingsniveaus. Er is een alternatieve route, uitgevoerd door een enzym genaamd AMP-kinase, dat glucose transport van bloed naar cellen initieert zonder het gebruik van insuline. Dit is vooral belangrijk en nuttig in het licht van de prevalentie van insulineresistentie bij diegenen met een verhoogd risico op diabetes. Oefening blijkt de niveaus van AMP-kinase te verhogen.

Effecten op vetstofwisseling

Bepaalde vetopslag- en distributiepatronen worden gezien als een rode vlag voor gezondheidsrisico's. Personen die de neiging hebben vet op te slaan rond de buik, blijken vaak andere gezondheidsrisicofactoren te hebben, zoals hoge triglyceriden, hoge bloeddruk en hoge bloedsuikerspiegels. De boosdoener lijkt hier het deel van het buikvet te zijn dat zich direct om de organen bevindt, bekend als visceraal vet, in tegenstelling tot het onderhuidse gedeelte, dat het vet net onder de huid is. Het goede nieuws is dat lichaamsbeweging het buikvetverlies bij voorkeur bevordert ten opzichte van vet opgeslagen in andere delen van het lichaam en ook de grootte van onderhuidse vetcellen verkleint.

Effecten op spierfysiologie

Spiervezels veranderen in reactie op lichaamsbeweging, waarbij een vorm wordt aangenomen die gevoeliger is en reageert op insuline. Deze door inspanning geïnduceerde spiervezels hebben ook een hogere capillaire dichtheid en een grotere bloedtoevoer. Dit alles komt neer op lagere bloedsuikerspiegels en een verlaagd risico op diabetes. De effecten van lichaamsbeweging zijn niet cumulatief, en net als bij een dieet of een levensstijl, moet oefening in de loop van de tijd worden gehandhaafd. De resterende voordelen op de korte en middellange termijn omvatten echter een verhoogde spiermassa en tegelijkertijd de daarmee samenhangende hogere metabole vraag naar bloedsuikerspiegel, inclusief tijdens de rust.