Fopspenen zijn een gebruikelijk item in elke luiertas. Zuigen is een normaal instinct voor zuigelingen en het gebruik van een fopspeen zorgt voor een gevoel van veiligheid en een methode van zelfontspanning. Volgens de American Academy of Pediatric Dentistry zullen de meeste kinderen stoppen met het gebruik van een fopspeen alleen tussen de leeftijd van 2 en 4 jaar. Langdurig gebruik van een fopspeen kan tandheelkundige gevolgen hebben en moet zo vroeg mogelijk worden aangepakt.

Complicaties

Gebruik op lange termijn fopspeen kan leiden tot een aantal complicaties, waaronder kantelen van de onderste tanden en schuin in de tanden van de top en voortanden. Versmaling van het dak van de mond en uitlijning van de kaken kan ook voorkomen. Het risico voor het ontwikkelen van deze complicaties neemt sterk toe als het gebruik van de fopspeen wordt voortgezet nadat de permanente tanden zijn binnengekomen. Dit gebeurt meestal rond de leeftijd van 6 jaar.

Voorzorgsmaatregelen

Colgate somt een aantal voorzorgsmaatregelen op die ouders moeten nemen wanneer een fopspeen gebruiken met hun kind. Een van de belangrijkste aspecten van het kopen van een fopspeen is om ervoor te zorgen dat het artikel als één geheel is gemaakt. Als er kleine onderdelen in het ontwerp van de fopspeen zitten, kunnen deze loskomen en tot verstikking leiden. De website raadt ook aan te zoeken naar "orthodontisch correcte" fopspenen, omdat deze het risico op tandheelkundige problemen kunnen verminderen. Ten slotte waarschuwt Colgate tegen het dompelen van de fopspeen in honing- of suikerwater om een kieskeurige baby te kalmeren. Hoewel deze methoden vaak door ouders worden gebruikt en de neiging hebben om een kalmerend effect te hebben, kan de praktijk tot tandbederf leiden en moet worden vermeden.

Orthodontisch Correcte fopspenen

Orthodontisch correcte fopspenen verschillen van standaard fopspenen in dat ze zijn speciaal ontworpen voor de zich ontwikkelende smaakpapillen en kaken van zuigelingen. De tepel van de fopspenen is afgeplat en bootst de tepel van de moeder na tijdens de borstvoeding en zorgt voor een goede orale ontwikkeling. Er zijn verschillende pacifer-opties op de markt, waaronder verschillende maten en materialen. Nuk-fopspenen zijn ontwikkeld door orthodontisten en bieden een ideale optie voor orthodontisch correcte producten, zegt Dr. Greene.com.

Duim-zuigen versus fopspenen

Duimzuigen is ook een natuurlijk instinct voor baby's. Ze gebruiken hun mond om kennis te maken met hun omgeving en plaatsen vaak vingers, tenen en andere voorwerpen in hun mond om ze "uit te voelen". Hoewel natuurlijk, duimzuigen kan leiden tot dezelfde complicaties als het gebruik van fopspeen als het blijvend en langdurig is. Veel professionals geven de voorkeur aan het gebruik van fopspeen om duimzuigen, omdat ouders het gebruik van fopspeen gemakkelijk kunnen regelen en beperken. Als duimzuigen blijft hangen, kunnen ouders dezelfde interventiestrategieën gebruiken om een kind van de fopspeen te verbreken.

De gewoonte breken

De American Academy of Pediatric Dentistry stelt dat de meeste kinderen het gebruik van fopspeen tussen de leeftijden zullen stopzetten van 2 en 4 zonder hulp van buitenaf. Interventie kan echter noodzakelijk worden als dit niet gebeurt. De eerste strategie die ouders en zorgverleners gebruiken om dit te bereiken, en vaak het meest effectief, houdt simpelweg in dat ze het kind uitleggen hoe nodig het is om de fopspeen los te laten om ervoor te zorgen dat hun tanden gezond blijven. Kinderen kunnen beter op deze informatie reageren als ze worden afgeleverd door een tandarts in plaats van door een ouder. Het geleidelijk afnemende gebruik van de fopspeen bewijst een andere effectieve strategie. Net als elke andere gewoonte die minder wordt, is het gemakkelijker dan stoppen met koude kalkoen. Beloningen en positieve bekrachtiging kunnen ook helpen bij het proces. Als eenvoudige interventiestrategieën de gewoonte niet overtreden, kan een intensievere strategie in de vorm van een oraal hulpmiddel dat het gebruik van een fopspeen of duimzuigen voorkomt, met de tandarts van het kind worden besproken.

, , ] ]