Er zijn veel opties bij de behandeling van slaapapneu. Wat is positieve luchtwegdruktherapie?

Continue positieve luchtwegdruk (CPAP) is meestal de eerste behandelingslijn voor patiënten met obstructieve slaapapneu. Hier houdt een machine de keel open tijdens het slapen door lucht door een flexibel slangetje te blazen in een masker dat op de neus of over zowel de neus als de mond wordt geplaatst. Deze therapie voorkomt de blokkering van de ademhaling die optreedt bij obstructieve slaapapneu, maar het kan ook centrale of gemengde slaapapneu behandelen. CPAP-drukinstellingen zijn gedurende de nacht uniform, maar een patiënt kan ook automatisch titrerende positieve luchtwegdruktherapie krijgen, waarbij het niveau van luchtdruk in de loop van de nacht wordt aangepast aan de specifieke behoeften van de patiënt.

Sommige patiënten met obstructieve, centrale of gemengde slaapapneu kunnen bilevel-positieve luchtwegdruk gebruiken (zoals BiPAP). BiPAP is vergelijkbaar met CPAP, behalve dat het een hogere luchtdruk heeft die wordt afgegeven terwijl een patiënt inademt en een lagere druk wanneer de patiënt uitademt.

Adaptieve servoversterking (ASV) kan sommige patiënten behandelen met centrale of gemengde slaapapneu. ASV is iets anders dan CPAP- of BiPAP-therapieën omdat de ASV-machine niet is ingesteld met een specifieke druk. In plaats daarvan past het zich aan aan het ademhalingspatroon van de patiënt en ondersteunt het de ademhaling door voldoende positieve druk te bieden om de natuurlijke ademhalingspatronen van de patiënt te behouden. Een recent onderzoek toonde potentiële schade aan deze therapie aan bij sommige patiënten met hartfalen, dus ASV wordt voornamelijk gebruikt bij patiënten met centrale of gemengde slaapapneu zonder hartfalen.

Hoe zit het met chirurgie voor slaapapneu?

Chirurgie kan een optie zijn voor patiënten met obstructieve slaapapneu, vooral voor diegenen die geen positieve luchtwegdruktherapie kunnen verdragen. Er is een breed scala aan procedures beschikbaar om weefsels in en rond de keel te verstijven, te verwijderen of opnieuw te positioneren. Geen enkele operatie is geschikt voor elke patiënt, dus een groot deel van de chirurgische evaluatie probeert de gebieden van de ademhalingspassages te bepalen die instorten en de ademhaling bij een individuele patiënt blokkeren. Een procedure die door geneesmiddelen geïnduceerde slaap-endoscopie wordt genoemd, kan worden uitgevoerd om deze bepaling te maken.

Chirurgische procedures voor obstructieve slaapapneu kunnen gericht zijn op de neus, het zachte gehemelte (dak van de mond), de tong of de boven- en onderkaak. Omdat meer dan één gebied van de ademhalingspassage verantwoordelijk kan zijn voor obstructieve slaapapneu, kunnen veel patiënten baat hebben bij een combinatie van procedures. Sommige procedures voor de behandeling van obstructieve slaapapneu zijn uvulopalatofaryngoplastie, faryngoplastiek met expansiespier, tongradiofrequentie, genioglossus-vooruitgang, stimulatie van de bovenste luchtwegen en maxillomandibulaire vooruitgang.

Wat is een oraal apparaat?

Er zijn twee soorten orale apparaten : tongvasthoudmiddelen en mandibulaire herpositioneringstoestellen. Tongvasthoudinrichtingen gebruiken zuiging om de tong naar voren te houden, waardoor wordt voorkomen dat deze terugvalt om de ruimte voor ademen in de keel te blokkeren. Mandibulaire herpositioneringsinrichtingen worden vaker gebruikt. Ze worden tegelijkertijd op de tanden van de boven- en onderkaak geplaatst, waarbij de onderkaak (onderkaak) naar voren en iets naar beneden wordt gehouden om de ademruimte te openen. Orale hulpmiddelen worden over het algemeen gebruikt voor gevallen van milde of matige obstructieve slaapapneu. - Hoe zit het met medicijnen om slaapapneu te behandelen?

Er zijn een aantal onderzoeken geweest om medicijnen voor centrale en obstructieve slaapapneu te evalueren. Over het algemeen waren de resultaten teleurstellend. Onderzoek is aan de gang om te bepalen of bepaalde soorten patiënten baat kunnen hebben bij medicijnen.