Rene Caisse, een Canadese verpleegster in de volksgezondheid, ontwikkelde de formule voor Essiac-thee in de jaren 1920. Dit kruidenmengsel werd op grote schaal gepromoot als een holistische behandeling van kanker en is nog steeds populair vandaag. Volgens de National Institutes of Health gebruikte meer dan 15 procent van de borstkankerpatiënten Essiac-thee in 2000. Hoewel Essiac over het algemeen goed wordt verdragen, is er weinig wetenschappelijk bewijs voor de werkzaamheid. Bovendien is Essiac thee in verband gebracht met verschillende bijwerkingen en risico's.

Pijn en pijnen

Essiac-supporters beweren vaak dat de thee de pijn van kanker en artritis kan verminderen. Volgens de American Cancer Society ontwikkelen sommige gebruikers van Essiac echter hoofdpijn, gewrichtsontsteking en buikpijn.

Darmafwijkingen

De American Cancer Society verbindt Essiac-thee met episoden van diarree en obstipatie. Rabarber, een van de belangrijkste ingrediënten in Essiac-thee, bevat stimulerende laxeermiddelen die tot afhankelijkheid kunnen leiden.

Braken

Essiac-thee bevat oxaalzuur in de vorm van zuring, gladde iep en rabarber. Volgens de National Institutes of Health kan oxaalzuur misselijkheid en braken veroorzaken.

Leverschade

Volgens de National Institutes of Health kunnen tannines en oxaalzuur in Essiac-thee de lever beschadigen. Tekenen van leverziekte zijn geelzucht, buikpijn en bleke ontlasting.

Nierziekte

Een grote dosis Essiac-thee kan de nieren beschadigen. De National Institutes of Health melden dat Essiac-thee de nieren irriteert en de productie van urine stimuleert. Tannines in Essiac-thee kunnen permanente schade aan de nieren veroorzaken en kruiden die oxaalzuur bevatten, kunnen het risico op het ontwikkelen van nierstenen vergroten.