Elektrolyten zijn cruciaal voor de functie van elke cel in het lichaam. Dit is de reden waarom elektrolyten strak worden gereguleerd, en waarom het lichaam aanzienlijke energie verbruikt om een constante balans tussen de verschillende elektrolyten te handhaven. Onder omstandigheden waarbij een ziekte zoals diabetes de metabolische functie verstoort, breekt het elektrolytenregelsysteem van het lichaam af. Aangezien de resultaten van een verstoorde elektrolytenbalans ernstig kunnen zijn, is het beheer van elektrolyten een belangrijk probleem bij diabetische zorg.

Electrolyten

Elektrolyten zoals natrium, kalium, calcium, magnesium en chloride komen van mineralen in uw dieet. Als de mineralen eenmaal in een wateromgeving zijn, kunnen ze een elektrische lading dragen. De hoeveelheid van één elektrolyt ten opzichte van een ander is belangrijk voor hoe elke cel in het lichaam op het meest fundamentele niveau functioneert. Fysiologische functies zoals waterbalans, signaaloverdracht van zenuwen en energieverbruik zijn slechts enkele voorbeelden die afhankelijk zijn van een fijne balans tussen de elektrolyten van het lichaam.

Als voedsel wordt verteerd, extraheert het lichaam en circuleert het vervolgens elektrolyten in de bloedstroom worden gebruikt door alle weefsels. Elke cel dicteert de weefsels zijn behoefte aan bepaalde elektrolyten. Terwijl de weefsels de elektrolyten uit het bloed gebruiken, detecteren de nieren hun totale niveau en de verhouding van de ene elektrolyt tot de andere. De nieren stellen vervolgens de snelheid van elektrolytenretentie of uitscheiding in de urine bij om de serumelektrolytniveaus constant te houden. Tijdens bepaalde aandoeningen zoals uitdroging, diarree, nierfalen en diabetes, kunnen de nieren niet goed werken. Dit kan problemen met verwijdering of retentie van elektrolyten tot gevolg hebben. Wanneer dit gebeurt, kunnen de relatieve verhoudingen van elektrolyten veranderen, wat een cascade van gebeurtenissen tot gevolg heeft die tot een verscheidenheid aan symptomen leiden.

Diabetes

Wanneer mensen het woord diabetes gebruiken, verwijzen ze meestal naar diabetes mellitus in plaats van zeldzamere vormen van de ziekte. Diabetes wordt gekenmerkt door hoge bloedglucosespiegels of hyperglycemie. Het is een gevolg van insulinedeficiëntie of het onvermogen van het lichaam om insuline te gebruiken. De gevolgen van diabetes zijn talrijk, variërend van metabole onbalans tot zenuw- en bloedvatdegeneratie. Een van de belangrijkste problemen bij diabetes is dat de hoeveelheid glucose in het bloed de hoeveelheid elektrolyten kan compenseren. De associatie tussen bloedglucose en elektrolyten is complex en hangt samen met een aantal andere factoren, zoals leeftijd en bijbehorende aandoeningen.

Elektrolyten-onbalans

Elektrolytbalans bij diabetes is voornamelijk het gevolg van verhoogde bloedglucose . Bij hyperglycemie probeert het lichaam zichzelf te ontdoen van de overtollige bloedglucose door de urineproductie te verhogen. Verhoogd urineren produceert water- en elektrolytenverlies, waardoor het evenwicht van elektrolyten in het lichaam wordt verstoord. De balans is vooral verstoord tussen natrium en kalium. Symptomen van elektrolytenbalans omvatten hoofdpijn, vermoeidheid, spierpijn en prikkelbaarheid, volgens de Mayo Clinic. Naarmate cellen voor hun energiebehoeften meer uitgehongerd raken door glucose, probeert het lichaam dit te compenseren door een andere energiebron te leveren. Die bron komt van vetzuren, die minder efficiënte energieproducerende chemicaliën zijn. Vetzuurmetabolisme kan leiden tot een opbouw van een bijproduct, ketonen genaamd, dat de zuur- en baseverhouding van het lichaam kan verstoren. Dat een zuur /basisstoornis kan resulteren in een aandoening die bekend staat als ketoacidose, die ernstig en zelfs levensbedreigend kan zijn.

, , ] ]