"Gezin met een laag inkomen" is een term die is gekoppeld aan de mate van armoede in de Verenigde Staten. In 2008 had volgens het Amerikaanse Census Bureau 13,2 procent van de bevolking van de natie inkomsten onder het federale armoedenniveau of FPL. Degenen met een inkomen onder de FPL zijn families met een laag inkomen. Gezinnen met lage inkomens zijn voornamelijk werkende gezinnen met een inkomen dat minder is dan tweemaal de FPL.

Gezinnen met een laag inkomen

Volgens het Urban Institute woont ongeveer een kwart van alle Amerikaanse kinderen in families met lage inkomens . De meesten hebben ten minste één gezinslid dat full-time werkt, meestal voor lage lonen. Het gemiddelde inkomen van de hoogverdiener in gezinnen met een laag inkomen was $ 9 per uur in 2005. Gezinnen met lage inkomens hebben meestal weinig werkgerelateerde voordelen zoals gezondheidszorg of ziekteverlof. Dientengevolge rapporteren veel van deze mensen het uitstellen van bezoeken aan de gezondheidszorg, en ze zijn meer geneigd dan degenen in middenklasse families om te melden dat ze in slechte of eerlijke gezondheid verkeren.

Basis van Armoedemaatregelen

In 1963 , het Amerikaanse ministerie van landbouw ontwikkelde een mate van armoede in de VS Dit was grotendeels gebaseerd op het "voedselplan voor de economie", de minst dure van vier ontwikkeld door het ministerie van Landbouw. Hoewel het voedingsplan van de voedingsindustrie voldoende voedingskundig was, was het een "ontworpen voor tijdelijk of noodgebruik wanneer de middelen laag zijn" en niet aanbevolen voor langdurig gebruik. Naast een maatstaf voor voedseltoereikendheid, hield de federale armoedemaatstaf rekening met het percentage van het gemiddelde gezinsbudget dat aan voedsel werd uitgegeven, of het gezin nu in de stad of op het platteland was, hoeveel en de leeftijden van de kinderen thuis, en andere factoren.

De armoedemaatstaf is gewijzigd sinds het voor het eerst werd geïntroduceerd en verschillende commissies hebben aanbevelingen voor wijzigingen gedaan. Tot nu toe waren de wijzigingen minimaal.

Richtlijnen versus drempels

Artikelen over gezinnen met een laag inkomen en gezinnen met een zeer laag inkomen gebruiken vaak de term FPL om de federale armoedestandaard te meten, hoewel kleermakers merken dat daar zijn echt twee armoedemaatregelen, elk gebruikt voor een ander doel - armoededrempels en armoedegrenswaarden.

Armoedegrenswaarden worden jaarlijks uitgegeven door het US Census Bureau en worden gebruikt voor statistische analyse. Armoedegrenswaarden zouden bijvoorbeeld worden gebruikt om de relatie tussen inkomen en ziekteverzekering, onderwijs of obesitas te beoordelen.

Armoedestrategie wordt jaarlijks door het Amerikaanse ministerie van Volksgezondheid en Human Services uitgegeven als een administratief hulpmiddel. De richtlijnen zijn een vereenvoudiging van de armoedebepaling. Ze worden gebruikt om de financiële geschiktheid te bepalen voor bepaalde federale programma's zoals Medicaid of het Voedingsprogramma voor vrouwen, zuigelingen en kinderen, bekend als WIC. Federale richtlijnen voor armoedebestrijding

De federale richtlijnen voor armoede zijn gekoppeld aan federale armoedegrillen. programma's zoals Medicaid. Voor 2009 waren de federale armoedeconcepten voor de 48 aangrenzende staten en het District of Columbia voor een alleenstaande een jaarlijks inkomen van $ 10.830 of voor een gezin van vier, $ 22.050. Deze cijfers liggen iets hoger voor Alaska en Hawaï. Voor gezinnen met lage inkomens, gedefinieerd als hebbende inkomsten lager dan tweemaal de FPL, betekent dit een jaarlijks inkomen van $ 44.100 voor een gezin van vier.

Het Children's Health Insurance Program, of CHIP, een joint state- federale programma aanbieden ziekteverzekering voor kinderen van gezinnen met lage inkomens, maakt gebruik van de federale richtsnoeren voor armoede voor het bepalen van de geschiktheid van het programma. Hoewel de CHIP-subsidiabiliteitsniveaus enigszins verschillen per staat, biedt Michigan dekking aan kinderen in gezinnen met inkomens van minder dan 200 procent van de FPL, zwangere vrouwen onder 185 procent van FPL en ouders aan 37 procent van FPL. Voor New Jersey zijn de cijfers respectievelijk 350 procent, 200 procent en 200 procent. Afhankelijk van het inkomensniveau worden premies bepaald op een glijdende schaal.

, , ] ]