Spica prunellae is algemeen bekend als de selfheal fruit-spike of Xioakucao van de Prunellae vulgaris plant. Hoofdzakelijk aangetroffen in de Chinese provincies zoals Jiangsu, Anhui en Henan, wordt het fruit in de zomer bruinrood en wordt het in de zon gedroogd om alle vreemde stoffen te verwijderen. Ze zijn lichtgewicht en hebben een zwakke geur en milde smaak. Raadpleeg uw arts voordat u dit of een ander kruidengeneesmiddel gebruikt.

Actieve bestanddelen

De chemische componenten van spica-prunellae zijn ursolinezuur, oleanolzuur en hun saponinen. Deze verbindingen bieden de vele vermeende gezondheidsvoordelen van spica prunellae.

Traditioneel gebruik

De plant wordt hsia-ku-tsao genoemd in China en wordt gebruikt voor een tonicum. De bloemhoofdjes van de Spica Prunellae en de onderste bladeren worden ingeslikt om koorts en reuma te behandelen. Spica-prunellae heeft in China een reputatie voor het goed houden van mensen, zelfs wanneer er een uitbraak van een besmettelijke ziekte is. Het werd veel gebruikt onder troepen om de verspreiding van ziekten te helpen voorkomen. Genomen als thee, wordt beweerd dat het de leverfunctie helpt, wat resulteert in heldere, heldere ogen. Helpt gezwollen lymfeklieren of knobbels in de nek te genezen en werkt immuniteitsverhogend. Spica prunellae helpt vrouwen die leed hebben tijdens de menstruatie, opgeblazen gevoel of indigestie, urineproblemen of hevig bloeden tijdens de menstruatie met bloedarmoede.

Medisch gebruik

Spica prunellae heeft brede antimicrobiële krachten en doodt veel pathogene schimmels. Dr. Spencer Lee van de Dalhousie University in Halifax, Nova Scotia, gelooft dat een stof uit de Prunellae vulgaris zelfs kan helpen het herpesvirus te bestrijden. Hij gelooft dat het, omdat het een niet-toxisch antiviraal, actueel medicijn is, een hoog potentieel heeft. Chinese onderzoekers vonden dat het effectief was tegen hypertensie.

Andere Purported Voordelen

Volgens Gerard kon Spica Prunellae het lichaam intern en extern genezen. Hij schreef over het gebruik van het voor een hoofdpijn behandeling in combinatie met olie van rozen en azijn en op het voorhoofd, en hulp bij droge tong of zwelling of zwartheid van de tong. Koloniaal Amerika gebruikte het als een tonicum voor keelpijn, lever- en urineproblemen en maagkrampen, evenals voor mensen met stuipen of wormen. De Shakers verkochten het voor de behandeling van interne bloedingen, kanker en keelpijn. In Nieuw-Zeeland wordt het gebruikt als een zalf voor wonden en snijwonden die niet genezen.

, , ] ]