Incontinentie, een aandoening waarbij de blaas lekt, kan verschillende oorzaken hebben. Soms is het slechts een enkel probleem als je hoest of lacht. Maar voor degenen die een regelmatiger gevecht hebben met deze aandoening - en voor wie minder invasieve behandelingsopties niet hebben gewerkt - biedt chirurgie een meer permanente optie voor het omgaan met incontinentie.

Incontinentie

De blaas kan worden verzwakt en begint te verzakken, vooral bij vrouwen die zwanger zijn en die met meerdere kinderen zijn bevallen. Het resultaat kan een lichte, onvrijwillige urinelozing zijn. Na verloop van tijd en naarmate de toestand verslechtert, kan de lekkage frequenter en groter worden in de stroming. Andere oorzaken van incontinentie zijn medicijnen, infecties, lichaamsbeweging, fysieke bewegingen (hoesten of hard lachen) en mentale of fysieke omstandigheden, zoals de ziekte van Alzheimer en andere vormen van dementie.

Incontinentie en vrouwen

Volgens de National Institutes of Health (NIH), vrouwen hebben twee keer zoveel kans als mannen om incontinentie te ervaren. En hoewel oudere vrouwen vaker problemen met de blaascontrole hebben dan hun jongere tegenhangers, is dit geen voorwaarde voor veroudering. Onderzoekers zeggen echter dat gebeurtenissen met betrekking tot voortplanting - zwangerschap, bevalling en menopauze - een rol spelen in de reden waarom vrouwen de aandoening frequenter ervaren.

Operatie-opties

Operatie om een blaas aan te pakken die is geweest verzwakt door zwangerschap en bevalling wordt soms aangeduid als "het verkleven van de blaas." Er zijn in principe drie soorten operaties die dit bereiken, volgens de NIH: een traditionele sling-type operatie, de midurethral sling-operatie (een nieuwere versie) en retropubische chirurgie (ook bekend als suspensie-operatie).

Traditionele Sling-chirurgie

Midurethral Sling-operatie

Midurethrale tilbandoperaties (er zijn in principe twee typen) kunnen worden uitgevoerd als een poliklinische procedure. Bovendien komt het materiaal dat wordt gebruikt als de tilband voor dit type chirurgie niet van de patiënt; het is een synthetisch materiaal.

Na het maken van kleine incisies achter het schaambeen van de patiënt (of aan de zijkanten van de vagina), gebruikt de chirurg een speciale naald om het synthetische materiaal (speciale tape) onder de urethra in te rijgen, en om het op te tillen en op zijn plaats te houden. Zodra de arts tevreden is, is de tilband zo strak als hij zou moeten zijn, is de operatie voltooid.

Retropubische chirurgie

De Burch-procedure is de meest voorkomende vorm van retropubische chirurgie. Het houdt in dat de chirurg een incisie maakt in inches onder de navel van een vrouw en dan de hechtingen (chirurgische draden) in de ligamenten binnen het bekkengebied van de patiënt snijdt. Deze draden worden vervolgens gebruikt om de sluitspier van de urethra te bevestigen en dienovereenkomstig op te tillen. Vaak wordt dit type operatie uitgevoerd terwijl een vrouw een hysterectomie ondergaat.

, , ] ]