", 3, [[

Leukocyten, of witte bloedcellen, zijn van vitaal belang voor het vermogen van het lichaam om infecties te bestrijden en genezing te bevorderen. Er zijn vijf soorten leukocyten, elk met verschillende morfologieën en functies. Volgens Gary Thibodeau, PhD, en Kevin Patton, PhD, auteurs van "The Human Body in Health and Disease", kunnen abnormale leukocyteniveaus wijzen op ernstige gezondheidsproblemen.

Granular versus Nongranular Cytoplasm

De vijf soorten leukocyten worden onderverdeeld in twee categorieën: granulocyten en nongranulocyten. Neutrofielen, eosinofielen en basofielen zijn granulocyten. Deze bevatten zichtbare korrels in hun cytoplasma wanneer ze worden gekleurd en onder een microscoop worden waargenomen. Nongranulocyten omvatten lymfocyten en monocyten. Deze leukocyten vertonen geen korrels in hun cytoplasma.

Enkelvoudige of meerlobbige nucleus

Thibodeau en Patton leggen uit dat granulocyten meerlobbige kernen hebben. De configuratie van deze lobben varieert met het type granulocyt. Neutrofielen worden beschreven met tot drie of meer lobben. Eosinofielen en basofielen hebben typisch twee lobben voor elke kern. Lymfocyten hebben typisch een enkele grote, ronde kern. Monocyten-kernen zijn enkellobbig en hebben de vorm van een nier.

Fagocytose versus antilichaamproductie

Fagocytose en antilichaamproductie zijn twee methoden waarmee leukocyten het immuunsysteem helpen bij het bestrijden van infectieuze agentia en andere vreemde lichamen. Fagocytose is een proces waarbij een leukocyt micro-organismen, irriterende stoffen of kankercellen die het lichaam bedreigen overspoelt en verteert. Neutrofielen zijn bijzonder bedreven in de fagocytose van kleine micro-organismen. Thibodeau en Patton verklaren dat eosinofielen grotere indringers aanvallen en verteren, zoals parasitaire wormen en protozoa. Monocyten gebruiken fagocytose om cellulair afval en kankercellen in te nemen.

Antilichamen produceren is ook een functie van leukocyten. Dit proces is van vitaal belang bij het aanpakken van de dreiging van herhaalde infecties. Antilichamen worden geproduceerd door lymfocyten in reactie op de aanwezigheid van een vreemde indringer, bekend als een antigeen. Daaropvolgende blootstelling aan het antigeen zal aanleiding geven tot de afgifte van antilichamen die aan het antigeen binden, het doden of het kwetsbaar maken voor fagocytose.

Lymfus versus Myeloïde Differentiatie

Alle bloedcellen zijn afkomstig van stamcellen die bekend staan ​​als hemocytoblasts. Buiten deze eerste fase kan de hemocytoblast differentiëren tot een granulocyt of een nongranulocyt, afhankelijk van of het afkomstig is van lymfoïde of myeloïde weefsels, legt Cheryl Davis, PhD, van het Biology and Biotechnology Centre van Western Kentucky University uit. Witte bloedcellen die zich vormen in de lymfeklieren differentiëren van stamcellen in ofwel lymfocyten of monocyten. Degenen die zich vormen in het beenmerg of myeloïde weefsel, worden neutrofielen, eosinofielen of basofielen.