Voedingsvezels komen van de koolhydraatdelen van planten die mensen normaal niet kunnen verteren. Door een viskeuze gelachtige substantie in het spijsverteringsstelsel te vormen, kan vezels de doorgangstijd van voedingsstoffen door de darmen vertragen en deze voedingsstoffen beschermen tegen vertering. Er zijn aanwijzingen dat vezels de opname van suiker, cholesterol en verschillende mineralen kunnen remmen. Het kan ook de opname van eiwitten beïnvloeden.

Soorten vezels

Volle granen, bonen, fruit en groenten zijn allemaal uitstekende bronnen van voedingsvezels. Verschillende soorten planten kunnen variëren in de hoeveelheid en soort vezels die ze bevatten. Er zijn twee soorten vezels: oplosbaar en onoplosbaar. De oplosbare vezel is over het algemeen degene die de opname van voedingsstoffen beïnvloedt. Het is aanwezig in plantcomponenten zoals pectine en kauwgom. Ze kunnen allemaal een ander effect hebben, dus het is moeilijk om één claim te maken over vezels.

De effecten van voedingsvezels zijn absoluut essentieel voor het gebruik van eiwitten in het menselijk lichaam. Eiwitten die verder van hoge kwaliteit zijn, kunnen in de praktijk relatief slecht zijn vanwege een lage absorptiesnelheid. Omdat eiwit essentieel is voor zowat elk fysiologisch proces in levende organismen, kunnen significante veranderingen in de absorptiesnelheid vertakkingen hebben door de rest van het lichaam.

Effecten van vezelrijk

Talrijke studies hebben de effecten van vezels onderzocht op eiwitvertering door het meten van de mate van stikstofverlies bij menselijke uitscheiding. Stikstof is een belangrijke component van de eiwitchemie. Met behulp van deze methode kunnen onderzoekers de hoeveelheid eiwit ontdekken die het menselijk lichaam daadwerkelijk absorbeert. Zoals verwacht, zou de absorptiesnelheid aanzienlijk kunnen variëren afhankelijk van het type vezel, zoals cellulose, pectine of een mengsel van verschillende typen. De variatie in experimenteel ontwerp compliceerde ook de zaken. Volgens de Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties is de vermindering van de schijnbare verteerbaarheid van eiwitten meestal minder dan 10 procent.

Uitleg

Er zijn drie mogelijke verklaringen voor de aanwezigheid van onverteerd voedseleiwit in het spijsverteringsstelsel: vezels kunnen het werk remmen van enzymen die voedingseiwitten afbreken; vezel kan resulteren in een directe reductie van de looptijd van eiwit; en eiwitten in plantencellen zijn mogelijk minder toegankelijk voor spijsverteringsenzymen in vergelijking met eiwitten in dierlijke cellen. De uitscheiding van stikstof kan ook het gevolg zijn van andere factoren dan onverteerd eiwit. De vezelinname stimuleert bijvoorbeeld de bacteriegroei, waardoor de stikstofuitstoot toeneemt.