Non-verbale communicatie is universeel voor de menselijke soort. Onderzoek door Dr. Albert Mehrabian suggereert dat ongeveer 55 procent van de menselijke communicatie non-verbaal is, volgens de website van het College of DuPage. Belemmeringen voor non-verbale communicatie kunnen om verschillende redenen voorkomen, variërend van opzettelijke misleiding tot culturele verschillen en problemen in mentaal functioneren.

Ontwikkelingsstoornissen en hersenstoornissen

Autisme verschijnt voor het eerst bij zeer jonge kinderen en blijft bestaan ​​in de volwassenheid, volgens naar de Yale School of Medicine. Autistische kinderen en volwassenen vertonen vaak ongewone non-verbale communicatiebewegingen. Ze hebben ook vaak niet het vermogen om sociale of non-verbale signalen van andere mensen te lezen, volgens de websites van de Helpguide en de Mayo Clinic.

Personen die langs het autismespectrum vallen, verschillen in de mate waarin zij in staat zijn om te communiceren. Ongeveer 50 procent van de autistische personen ontbreekt het vermogen om te spreken, volgens de Yale School of Medicine. Personen met het Asperger-syndroom hebben echter vaak een normale of zelfs een hoge intelligentie, samen met goede verbale vaardigheden. Niettemin geven ze vaak de indruk dat ze excentriek of sociaal onbekwaam zijn, volgens de hulpgids.

Afasie, of het verlies van het vermogen om te communiceren, komt vaak voor bij hersentumoren, beroerte of hersenschade als gevolg van traumatisch hoofdletsel, volgens de Mayo Clinic. Afasie beïnvloedt het vermogen om verbale en geschreven taal te begrijpen. De ernst van afasie hangt af van de omvang en locatie van hersenschade.

Culturele belemmeringen

Culturele verschillen kunnen ook barrières veroorzaken in non-verbale communicatie. Verschillende gebaren hebben vaak een heel andere betekenis voor mensen van verschillende culturen. Bijvoorbeeld, de hand verticaal zwaaien met de palm naar buiten wijzend betekent "vaarwel" in de Verenigde Staten, maar kan volgens de Korea Times verkeerd geïnterpreteerd worden als "kom hier" naar iemand uit Korea. Aziatische culturen verschillen ook vaak van westerse culturen wat betreft oogcontact.

Veel Amerikanen hechten waarde aan direct oogcontact als een teken van eerlijkheid. Het verlagen van je ogen wordt echter gezien als een teken van respect tussen veel Aziatische culturen, legt de website Ethnicity Online uit. Veel Latijns-Amerikanen en Afro-Amerikanen vermijden ook oogcontact wanneer ze "worden aangekleed" als een teken van spijtbetuiging, in plaats van als een poging tot ontwijking, volgens Joe Navarro, auteur van "What Every Body is Saying", schrijven voor Psychologie vandaag.

De behoefte aan persoonlijke ruimte verschilt ook per cultuur, volgens Ethnicity Online. Veel allochtone mannen voelen zich ongemakkelijk in nauwe fysieke nabijheid van andere mannen, aldus Gregorio Billikopf, auteur van 'Party-Directed Mediation: Helping Others Resolve Differences', schrijven voor het Agricultural Labour Management van de University of California in Berkeley. Het is belangrijk om te voorkomen dat er op culturen gebaseerde generalisaties worden gemaakt, waarschuwt Billikopf.

Misleidende gebaren

Hoewel non-verbale gebaren vaak de waarheid weggeven wanneer iemand probeert te liegen, kan het spotten van een leugenaar heel moeilijk zijn, volgens Navarro . Non-verbale gebaren die afzonderlijk worden beschouwd, kunnen tot verkeerde interpretaties leiden. Veel waarnemers interpreteren bijvoorbeeld het uitwringen van de handen als een dode weglating van liegen, terwijl het in feite vaak een aanwijzing is van nervositeit in plaats van misleiding. Een manier om misleiding nauwkeurig te bepalen, is om op een niet-beschuldigende toon naar verschillende onderwerpen te informeren, terwijl de reacties van de respondent worden bekeken, legt Navarro uit.