Het concept van antibacteriële handgels, of handdesinfecterende middelen, werd gepostuleerd door Lupe Hernandez, RN in 1966 toen ze ontdekte dat alcohol via gel geleverd kon worden. Maar het was pas in de late jaren 90 dat handgels de commerciële markt troffen. Nadat de CDC op alcohol gebaseerde gels had verklaard dat ze geschikt waren voor het doden van griep- en virusveroorzakende bacteriën, kwamen handgels in het bezit van talloze moeders, onderwijzers en anderen die zich zorgen maakten over kiemen.

Op alcohol gebaseerde antibacteriële gels

Antibacteriële handgels hebben twee vormen: alcoholvrij en alcoholvrij. Op alcohol gebaseerde gels zijn de enige soorten handgels die worden gebruikt in zorginstellingen en de enige die door de CDC worden aanbevolen. Isopropyl en ethylalcohol zijn de twee meest voorkomende ingrediënten die worden aangetroffen in op alcohol gebaseerde ontsmettingsmiddelen. Met een zuiverheid van 60 tot 80 procent kan ethylalcohol virussen doden die tuberculose en griep veroorzaken. Isopropyl en ethylalcohol samen zijn ook bewezen effectief tegen de virussen die hepatitis B, herpes en HIV veroorzaken.

Alcoholvrije antibacteriële gels

Benzalkoniumchloride en triclosan worden vaak aangetroffen in alcoholvrije antibacteriële gels, die werden populaire alternatieven voor de op alcohol gebaseerde gels en hun drogende effecten. Benzalkoniumchloride is een chemisch antisepticum dat wordt gebruikt om infecties te voorkomen die worden veroorzaakt door kleine snijwonden. Triclosan is een antibacterieel middel en fungicide. Bij juist gebruik zijn beide ingrediënten effectief in het doden van de virussen die Staphylococcus aureus veroorzaken, evenals schimmels, gisten en protozoa.

Inactieve ingrediënten in antibacteriële gelen

Water is een belangrijk inactief ingrediënt in antibacteriële gels, zoals propyleenglycol, dat wordt gebruikt om overtollig water te absorberen met behoud van vocht. Op alcohol gebaseerde gels kunnen polyacryl als een verdikkingsmiddel omvatten. Om de uitdrogingseffecten van alcohol tegen te gaan, gebruiken sommige fabrikanten bevochtigingsmiddelen zoals glycerine en aloë vera, en essentiële oliën zoals theeboomolie en mandarijnolie. Sommige gels kunnen "geurstof" bevatten, wat meestal een verzamelnaam is voor elke combinatie van chemicaliën die wordt gebruikt om een ​​geur te creëren. Aanvullende inactieve ingrediënten kunnen carbomeer, aminomethylpropanol, isopropylmyristaat of tocoferylacetaat zijn.

Controversie rondom alcoholvrije gels

In december 2013 heeft de FDA een regeling voorgesteld om fabrikanten van niet-alcoholische dranken te verplichten antibacteriële producten om te bewijzen hoeveel efficiënter deze reinigingsmiddelen zijn dan gewone zeep; ze moeten ook bewijzen dat hun producten veilig zijn voor langdurig gebruik, omdat sommige van de actieve ingrediënten al lang als gezondheidsrisico's worden beschouwd. Triclosan, in het bijzonder, werd in 1978 onderzocht voor meerdere gezondheidsaspecten, waaronder endocriene verstoring, maar de chemische stof werd nooit verwijderd uit commercieel gebruik. Er bestaat ook bezorgdheid dat zowel triclosan als benzalkoniumchloride pathogene bacteriën resistenter kunnen maken tegen antibiotica.