Aandoeningen met nagelbijten

Nagelbijten of onychofagie is een veel voorkomende gewoonte die moeilijk te stoppen is. Nagelbijten kan verband houden met bepaalde psychiatrische stoornissen, volgens een studie van Ahmad Ghanizadeh gepubliceerd in het juni 2008 nummer van het tijdschrift "Child and Adolescent Psychiatry and Mental Health." Nagelbijten komt ook voor bij mensen zonder psychiatrische stoornissen.

Attention-deficit /Hyperactivity Disorder -

Attention-Deficit /Hyperactivity Disorder, of ADHD, was de meest voorkomende psychische stoornis geassocieerd met nagelbijten in de studie van Ghanizadeh. Kinderen en volwassenen met ADHD hebben moeite met het focussen en beheersen van impulsief gedrag. Sommige patiënten zijn ook fysiek overactief. Symptomen zijn onder meer dagdromen, eenvoudige afleiding, friemelen, moeite met opletten, handelen zonder na te denken en overdreven praten, zegt de Centers for Disease Control and Prevention of CDC. Er zijn drie verschillende soorten ADHD. Voornamelijk onoplettend type wordt gekenmerkt door desorganisatie, afleidbaarheid en onoplettendheid tot in details. Fidgeting, interrupting en impulsivity karakteriseren overwegend hyperactief-impulsief type. Gecombineerd type heeft dezelfde kenmerken van beide.

Oppositieve opstandige stoornis

Sommige kinderen die lijden aan oppositionele opstandige stoornis, of ODD, zijn nagelbijters. Het kan invloed hebben op maar liefst 20 procent van de schoolgaande kinderen, volgens Medline Plus, een website van de National Institutes of Health. Het wordt verondersteld te resulteren uit een combinatie van sociale, psychologische en biologische factoren. Kinderen met ODD zijn vijandig en ongehoorzaam tegenover gezagsfiguren zoals leraren en ouders. Ze worden vaak boos en zijn twistziek, wraakzuchtig en gemakkelijk geïrriteerd. Om een ​​diagnose van ODD te kunnen garanderen, moet dit gedrag minstens zes maanden aanhouden en ernstig genoeg zijn om te resulteren in ernstige problemen op school en in andere activiteiten.

Primaire motorische stereotypen

Lijders aan primaire motorische stereotypen, of stereotype bewegingsstoornis, dwingensmatig ritmische, voorspelbare en "doelgerichte maar doelloze bewegingen herhalen", legt Johns Hopkins Medicine uit. Anders zijn ze normaal. Typische bewegingen zijn nagelbijten, met de hand klapperen, heen en weer wiegen, hoofdknikken, haar twirling, lipbijten en hoofd bonzen. Opwinding, vermoeidheid, stress of verveling gaan meestal vooraf aan de bewegingen, die meestal een paar seconden of minuten duren. Deze aandoening lijkt na verloop van tijd te vervagen, hoewel ze in sommige gevallen kan blijven bestaan ​​in de universiteitsjaren. De bewegingen worden secundaire motorische stereotypen genoemd als ze voorkomen met autisme of een andere neurologische aandoening