Body mass index, of BMI, is een hulpmiddel voor gezondheidscontrole om het gewicht van een persoon te categoriseren. Hoewel BMI geen directe manier is om vet te meten, houdt het zowel rekening met uw gewicht als met uw lengte en dus wordt het beschouwd als een meer accurate beoordeling van vet dan lichaamsgewicht alleen. Terwijl uw arts uw BMI-score kan gebruiken om u te categoriseren als ondergewicht, normaal gewicht, overgewicht of obesitas, gebruikt de Centers for Disease Control and Prevention nationale BMI-statistieken om de gewichtstrends in het hele land beter bij te houden. Mediane BMI, die verwijst naar de gemiddelde waarde van de BMI-statistieken van een bepaalde populatie, wordt gebruikt om de centrale tendensen voor BMI-niveaus in de Verenigde Staten te definiëren.

BMI-berekening

In de Verenigde Staten wordt de BMI berekend door het lichaamsgewicht te delen in kilo's per lengte in centimeters kwadraat. Omdat de oorspronkelijke BMI-vergelijking gebruik maakt van metrische metingen, moet u dit resultaat vermenigvuldigen met een conversiefactor van 703 om de uiteindelijke BMI-waarde te bereiken:

gewicht in pond /(hoogte in inches x hoogte in inches) x 703 \u003d BMI

Met behulp van deze berekening zou iemand die 65 inch lang is en 140 pond weegt, een BMI van 23.29 hebben:

140 /(65 x 65) x 703 \u003d 23.29

De vier belangrijkste BMI-categorieën worden bepaald door specifieke parameters. Een BMI die onder 18,5 daalt, wordt als ondergewicht beschouwd, terwijl een BMI die tussen 18,5 en 24,9 valt, als gezond of normaal wordt beschouwd. Een BMI tussen 25 en 29,9 is geclassificeerd als overgewicht; obesitas wordt gedefinieerd door een BMI-score van 30 of hoger. Hoewel BMI niet altijd accuraat is en niet als een diagnostisch hulpmiddel wordt beschouwd, is gebleken dat het correleert met bepaalde gezondheidsrisico's. In het bijzonder neemt het risico op cardiovasculaire aandoeningen, diabetes type 2 en mortaliteit toe naarmate BMI-spiegels toenemen. Volgens de Harvard T.H. Chan School of Public Health, deze risico's nemen evenredig toe als de BMI van een persoon hoger komt dan 21.

Median American BMI

De nationale enquête over gezondheid en voeding, die om de paar jaar door het Amerikaanse ministerie van Volksgezondheid wordt vrijgegeven en Human Services, bevat uitgebreide, representatieve gegevens over lichaamsmetingen en BMI-scores voor Amerikanen van alle leeftijden, zowel geslachten als verschillende etnische groepen. De meest recente release, die gegevens bevat die zijn verzameld van 2009 tot 2010, biedt verschillende nationale BMI-statistieken, inclusief mediane BMI-niveaus. Volgens de enquête zijn de mediane BMI's van mannen en vrouwen ouder dan 20 respectievelijk 27,8 en 27,3. Beide scores kwalificeren als overgewicht, en beide vertegenwoordigen een toename van de mediane BMI gedurende het vorige decennium: in 2000 hadden zowel mannen als vrouwen een mediane BMI van 26,8.

Het is belangrijk op te merken dat de mediane BMI is niet hetzelfde als gemiddelde BMI - mediane BMI weerspiegelt het middelpunt, met de helft van de mensen boven en de helft onder die waarde, terwijl gemiddelde BMI het gecombineerde gemiddelde van alle BMI's binnen een populatie weergeeft, die gemakkelijk kunnen worden vertekend door gegevensclusters op einde van het spectrum. Omdat de mate van obesitas in de Verenigde Staten hoog is, somt deze zelfde enquête de gemiddelde, voor de leeftijd aangepaste BMI op voor Amerikaanse mannen en vrouwen als 28,7, ongeveer een volledig punt hoger dan de mediane BMI's voor beide geslachten.

Ideal Median BMI

De gemiddelde BMI van een volwassen bevolking zou, idealiter, ergens tussen de 21 en 23 moeten liggen, aldus de Wereldgezondheidsorganisatie. Dit bereik helpt bij het bereiken van een optimale gezondheid binnen elke volwassen populatie. De WHO merkt ook op dat individuen een goede gezondheid kunnen bevorderen en hun risico op de chronische problemen en ziekten die gepaard gaan met hogere BMI-scores verminderen - waaronder hoge bloeddruk, hoog cholesterolgehalte, hoge triglyceriden, insulineresistentie, hartziekten, diabetes type 2 en risico of stroke - simpelweg door te streven naar een normale BMI, of ergens tussen 18,5 en 24,9.

Om uw BMI een gezonder bereik te geven, is het het beste om een tweeledige aanpak te volgen: revisie van uw dieet en in beweging komen. Een vezelrijk dieet dat rijk is aan groenten, fruit, volle granen en magere eiwitten, en weinig bewerkte voedingsmiddelen, toegevoegde suikers en verzadigd vet, kan een grote bijdrage leveren aan het bevorderen van een gezond lichaamsgewicht, met name in combinatie met lichaamsbeweging. Gewoon twee of drie keer per dag een wandeling van 20 minuten maken, kan voldoende zijn om gewichtsverlies te starten.

Bruikbaarheid en betrouwbaarheid

BMI is een handig hulpmiddel om een gezonde BMI te bereiken of te behouden, of gewichtsbereik, en kan nuttiger zijn dan gericht op het bereiken of behouden van een specifiek nummer op de weegschaal. BMI-statistieken, inclusief de gemiddelde BMI-cijfers, geven ook een juist beeld van de totale gewichtstrends van een populatie en laten zien hoeveel gewicht de Amerikanen hebben gewonnen vanaf de vroege jaren 1960 tot 2010. Volgens het National Institute of Diabetes and Digestive and Kidney Diseases, ongeveer 13 percentage van Amerikaanse volwassenen gekwalificeerd als zwaarlijvig in 1962; dat aantal klom in 2010 tot 36 procent.

BMI is echter niet zonder beperkingen. Omdat het geen onderscheid maakt tussen mager weefsel en vetweefsel, is het niet altijd een betrouwbare indicator voor lichaamsvet. Het definieert bijvoorbeeld vaak spieratleten als te zwaar of zwaarlijvig vanwege de dichtheid van spierweefsel. Het direct beoordelen van iemands lichaamssamenstelling door het meten van het percentage lichaamsvet kan beter worden gedaan door hydrostatische weging of de huidplooitest. BMI houdt ook geen rekening met de vetverdeling. Iemand die een normale BMI heeft maar te veel overtollig buikvet draagt, heeft mogelijk nog steeds een hoger risico op gewichtgerelateerde gezondheidsproblemen omdat buikvet gepaard gaat met dezelfde risico's als een hoge BMI. In dit geval kan het meten van de middelomtrek een betere voorspeller van gezondheidsrisico's zijn voor sommige mensen.

, , ] ]