Amerikanen zijn overboord gegooid als het gaat om zoutverbruik. Zelfs kinderen overtreffen de dagelijkse limiet van 2300 mg die wordt aanbevolen in de Dietary Guidelines van 2010 voor Amerikanen. De overvloed aan zoute hapjes en drankjes draagt ​​zeker bij aan dit feit, maar zoutverlangen kan ook een teken zijn van een ernstige medische aandoening. Kinderen met een voortdurend verlangen naar zout kunnen tekenen van bijnierinsufficiëntie vertonen.

Bijnieren

De bijnieren, gelegen op de toppen van uw nieren, spelen een centrale rol in uw lichaam. Ze werken met andere delen van het endocriene systeem om de productie van bepaalde hormonen te reguleren. Een deel van de klieren, de bijniermerg genaamd, is betrokken bij de bekende vecht-of-vluchtreacties op stress; het reguleert de afgifte van adrenaline. De functies van de bijnierschors zijn echter het belangrijkst, omdat ze het metabolisme, het immuunsysteem, bloeddrukregulatie en geslachtskenmerken beïnvloeden.

Zout en Aldosteron

Bepaalde medische aandoeningen veroorzaken bijnierinsufficiëntie, wat betekent de klieren zijn niet in staat om een ​​voldoende hoeveelheid hormonen te produceren. De bijnierschors produceert zowel aldosteron als cortisol. Het hormoon aldosteron is essentieel omdat het zowel het natrium- als het kaliumgehalte in het lichaam reguleert. Lage aldosteronniveaus veroorzaken overmatig natriumverlies via de urine, wat kan resulteren in zout hunkeren naar de tijd.

Medische omstandigheden

Kinderen met zout hunkeren zouden de ziekte van Addison kunnen hebben, een vorm van bijnierinsufficiëntie die van invloed kan zijn op mensen van alle leeftijden. Het kreeg zijn naam nadat Thomas Addison de symptomen - met inbegrip van zout hunkeren, lage bloeddruk, gewichtsverlies en vermoeidheid - in 1855 beschreef. Kinderen die voortdurend hunkeren naar zout kunnen ook klassieke aangeboren bijnierhyperplasie hebben, een genetische aandoening waarbij een bijnierenzymdeficiëntie betrokken is . Hoge bloeddruk, braken en uitdroging zijn ook symptomen. Het kan worden gediagnosticeerd tijdens de kindertijd, maar de effecten zijn mogelijk niet aanwezig tot de puberteit.

Behandeling

Het krijgen van de bijnierhormonen naar een normaal niveau is het primaire doel van de behandeling. Verschillende medicijnen zijn beschikbaar om dit te bereiken. Steroïde medicijnen die bekend staan ​​als glucorticoïden werken als het hormoon cortisol. Als het aldosteronniveau van het kind onvoldoende is, zijn andere medicijnen nodig om natrium en kalium in het lichaam te reguleren. Fludrocortison wordt voor dit doel gebruikt; het kan worden verbrijzeld of gemengd met water om het voor kinderen gemakkelijker te consumeren. Mogelijk moeten ze extra doses van de medicijnen innemen wanneer het lichaam onder stress is, zoals tijdens een ziekte. Dit moet worden gedaan onder de aanbeveling van een arts.