De schildklier is een kleine vlindervormige klier aan weerszijden van de luchtpijp. De klier produceert en geeft hormonen af ​​die het metabolisme van het lichaam reguleren, volgens MedlinePlus.

Hyperthyreoïdie is een aandoening waarbij de schildklier een overmatige hoeveelheid schildklierhormonen produceert. Deze abnormale glandulaire activiteit stimuleert het metabolisme van de patiënt, wat kan leiden tot onverwacht en onvrijwillig gewichtsverlies, nervositeit, onregelmatige hartslag, prikkelbaarheid en zweten.

Oorzaken van hyperthyreoïdie

In meer dan 70 procent van de gevallen, de oorzaak van hyperthyreoïdie is een aandoening die bekend staat als de ziekte van Graves, volgens de American Thyroid Association. Deze aandoening wordt veroorzaakt wanneer bloedstroomantilichamen de schildklier overmatig stimuleren en het te veel schildklierhormoon afscheiden.

Toxische nodulaire struma of multinodulaire struma is een andere aandoening die hyperthyreoïdie kan veroorzaken. Dit omvat de groei van knobbeltjes op de schildklier zelf die de activiteit van de klier verhogen en abnormale en overmatige secreties van het hormoon in de bloedbaan veroorzaken.

Thyroiditis is een derde mogelijke oorzaak. Dit is meestal een tijdelijke aandoening die wordt veroorzaakt door een probleem met een virale infectie of een immuunsysteem. Het kan ook worden veroorzaakt door een overdosis aan schildklierhormoonpillen.

Incidentie

Hyperthyreoïdie treft ongeveer 1 procent van de Amerikaanse bevolking, maar komt vaker voor bij vrouwen, ongeveer 5 tot 10 keer zoveel dan bij mannen, zoals opgemerkt door FamilyDoctor.org. Dit komt omdat de ziekte van Graves, de belangrijkste oorzaak van hyperthyreoïdie, een erfelijke aandoening is, die vaker voorkomt bij jonge vrouwen dan bij mannen. In de minst ernstige vormen kan hyperthyreoïdie geen symptomen naar voren brengen. In de meeste gevallen treden echter symptomen op, die vaak uit te schakelen of zelfs levensbedreigend zijn.

Symptomen van hyperthyreoïdie

Deze aandoening zorgt ervoor dat het metabolisme van het lichaam versnelt, volgens MedlinePlus, een service van de website van National Institutes of Health. Daarom zijn enkele van de meest voorkomende symptomen angst, hartritmestoornissen, handtrillingen, prikkelbaarheid, verhoogde transpiratie, slaapproblemen, spierzwakte en frequente stoelgang. Sommige patiënten ontwikkelen een kropgezwel vanwege de zwelling van de schildklier in de nek. De menstruatie van vrouwen kan minder vaak voorkomen. Gewichtsverlies kan onverwacht optreden, zelfs bij een goede eetlust.

Relatie tussen schildklier en gewicht

De relatie tussen lichaamsgewicht, metabolisme en schildklieraandoening is gecompliceerd volgens de National Endocrine and Metabolic Diseases Information Service. De basale stofwisselingssnelheid van een patiënt, of BMR, wordt bepaald door te meten hoeveel zuurstof het lichaam verbruikt terwijl het in rust is. Personen met niet-functionele schildklier hadden lage BMR's, terwijl die met overactieve schildklieren hoge BMR's hadden. Latere testen toonden aan dat deze te wijten waren aan het niveau van schildklierhormonen in de bloedbaan. Tegenwoordig gebruiken de meeste artsen BMR echter niet als basis voor evaluatie omdat het kan worden beïnvloed door verschillende andere factoren dan de niveaus van schildklierhormoon.

Hyperthyreoïdie en gewichtsverlies

Hoewel de BMR niet kan bieden hele verhaal over de relatie tussen gewicht en schildklier, het heeft nog steeds zijn toepassingen. Fluctuaties in de BMR worden geassocieerd met veranderingen in de calorieën die het lichaam gebruikt in vergelijking met wat de patiënt eet. Dit staat bekend als de energiebalans. Veranderingen in de schildklierniveaus veroorzaken veranderingen in de BMR, waardoor de energiebalans en het lichaamsgewicht worden veranderd.

Patiënten met hyperthyreoïdie hebben een verhoogde BMR en veel mensen ervaren gewichtsverlies als gevolg, zoals opgemerkt door de American Thyroid Association. In feite hangt de ernst van de overmatige activiteit van de schildklier rechtstreeks samen met de kans op gewichtsverlies en met de hoeveelheid verloren lichaamsgewicht.

Daarom verhoogt een ernstig geval van hyperthyreoïdie de BMR van de patiënt, wat op zijn beurt weer leidt tot naar verhoogde calorische vereisten. Als de patiënt niet genoeg calorieën binnenkrijgt om aan deze hoge eisen te voldoen, treedt gewichtsverlies op.

Omdat hyperthyreoïdie echter ook de eetlust verhoogt, kunnen sommige patiënten juist aankomen, afhankelijk van of ze overeenkomen met de veranderde capaciteit van hun metabolisme.