Bekijk de wervelende waas van een hyperactieve 3-jarige en je vraagt ​​je af wat deze energie aandrijft. Volgens Laura Knouse, Ph.D., zijn enkele overwegingen voor hyperactiviteit cognitieve ontwikkeling, voedingsmiddelen en gezinsfactoren. Het gen DRD4 is ook onderzocht als een mogelijke bijdrager. Een hyperactieve 3-jarige is meestal nonchalant, nonchalant, afgeleid en impulsief. Het is voor hem moeilijk om af te zien van voortdurend friemelen en kronkelen of bewegen van vingers en handen. Voorzorgsmaatregelen zijn nodig om ervoor te zorgen dat de energie-afgifte van de hyperactieve 3-jarige risiconemer op een gezonde, veilige en verbeeldingsvolle manier wordt uitgevoerd. De vraag naar constante monitoring en boeiende uitlaten van zorgverleners, maar wordt vaak beloond met veel glimlachen.

Ontwikkeling

In een studie uitgevoerd door Julie L. Friedman, Ph.D. aan de University of Massachusetts Amherst volgden leraren hyperactieve 3-jarigen en meldden dat kinderen met symptomen van hyperactiviteit, onoplettendheid en agressie zelfs op deze jonge leeftijd een vertraagde cognitieve ontwikkeling vertoonden en op het goede spoor bleken te zijn voor een strijd met academische vaardigheden. De studie vond geen verschil in uitkomsten op basis van ras, hoewel meisjes en niet jongens het grootste risico liepen.

Genetica

Ruim tien jaar geleden was psychiater James Kennedy van de University of Toronto een van de eerste onderzoekers om informatie over hyperactiviteit te vinden in relatie tot genen. Kennedy ontdekte dat het gen dat DRD4 en zijn variant-eiwit 7R wordt genoemd, voor de helft van de kinderen die hij studeerde, verscheen met hyperactiviteit en aandachtstekortstoornis, gewoonlijk ADHD genoemd. Dit gen staat bekend om het veroorzaken van sensatiezoekend gedrag bij mensen. Deze studie werd gevolgd door andere ondersteunende studies, zoals die gepubliceerd in mei 1999 in het "American Journal of Psychiatry." Dit onderzoek, samen met eerdere studies van James Kennedy, wijst op enig begrip bij het nadenken over de vraag waarom een ​​hyperactieve 3-jarige onzorgvuldige risico's zou nemen en impulsief gedrag vertoont. Er zijn nog geen definitieve conclusies geformuleerd over hoe deze genvariant invloed heeft op hyperactiviteit en overgaat van ouder op kind.

Dieet

Een blinde test van zes weken waarbij kinderen uit de primaire leeftijd dronken die voedselkleurende elementen en het natriumconserveermiddel dronken Benzoate toegevoegd aan dranken werd uitgevoerd op Southampton University door Professor Jim Stevenson en gepubliceerd in september 2007. Een deel van de studie betrokken 153 3-jarigen uit de algemene bevolking. Ouders, leerkrachten en waarnemers meldden verhoogde hyperactiviteitsniveaus bij de kinderen nadat ze de chemische drank hadden ingenomen. Om nauwkeurige rapportage van gegevens mogelijk te maken, wisten noch de kinderen noch de ouders, leerkrachten en waarnemers te melden welke dranken de chemicaliën bevatten.

Familiefactor

Gelijk aan de vraag wat eerst de kip of het ei is, een studie gepubliceerd door Laura Knouse, Ph.D. getiteld "Gedragsprobleem Subtypes bij 3-jarigen: Validiteit, Familiefactoren, Stress en Ouderschap" suggereert is niet gemakkelijk te vertellen op de leeftijd van 3 wat het eerst komt - de stressvolle ouders of de hyperactieve 3-jarige. Het is zeker dat hyperactiviteit van kinderen de neiging heeft om stress in de gezinsstructuur op te bouwen. Deze stress onder druk zet de ouders of verzorger onder druk, wat negatieve gevolgen heeft voor opvoedingsgedrag. Onthoud dat als je te maken hebt met een hyperactieve 3-jarige, het het beste is om een ​​paar keer diep adem te halen en een goed gevoel voor humor bij de hand hebt.

Waarschuwing

Volgens Kathleen S. Berger, Ph.D. , een auteur en leraar in de ontwikkeling van het kind, heeft een kind op 3-jarige leeftijd egocentrische gedachten en handelt daar impulsief op in. Helaas kunnen deze egocentrische gedachten in combinatie met de onoplettendheid, afleiding en onvoorzichtigheid van een hyperactief kind de hyperactieve 3-jarige persoon met een hoog risico op verwonding doen. Voeg dit risico samen met niet-logische redeneringen die typisch zijn voor 3-jarig spelen en het risico wordt nog hoger. Hardlopen met hoge snelheid, onbevreesd springen en klimmen zijn slechts enkele van deze bijdragende gevarenfactoren. Het is het beste om het kind op veilige, goed gecontroleerde speelplaatsen te houden