The Stun Gun

De meeste kleding zal je niet behoeden voor een gemene schok als iemand een stun gun op je richt. Hoe kan dat, omdat metaal de huid niet direct aanraakt? Voordat we kijken naar de fysica die betrokken is bij hoe stun guns kleding binnendringen, is het belangrijk om te begrijpen wat ze precies zijn en hoe ze werken.

"Stun gun" is een term die wordt gebruikt om een breed scala aan bekende wapens te beschrijven als geleide energieapparaten (CED's). Ze worden ook vaak Tasers genoemd, naar de meest prominente fabrikant van CED's, en ze gebruiken elektrische stroomsterktes met een lage stroomsterkte om een persoon te "stunten". Ze worden soms door burgers gebruikt voor zelfverdediging en worden vaak aan politieagenten gegeven als een "niet-dodelijke" manier om een dader te onderwerpen. De vraag of zij echt nonlethal zijn, is echter al enige tijd onder de loep, omdat sterfgevallen door verschillende organisaties, zoals Amnesty International, breed zijn gerapporteerd.

Hoe Stun Guns werken

Volgens de Rechtszaken van het Amerikaanse Ministerie van Justitie, wanneer een persoon wordt getroffen door een Taser of ander type CED-wapen, ervaren ze onwillekeurige spiercontracties die variëren in ernst, afhankelijk van de lengte van de toepassing van de elektriciteit op het lichaam van de persoon. Stun guns genereren ongeveer 50.000 tot 300.000 volt elektriciteit, afhankelijk van het model. Wanneer iemands lichaam geschokt is door dat soort spanning, dan zijn de resulterende spierspasmen die persoon uit het lichaam.

Hoe komt die elektriciteit door kleding en in het lichaam? Voor één type Taser, die twee met weerhaken voorziene darts op draden met gecomprimeerde stikstof vuurt, is het antwoord eenvoudig: de weerhaken doordringen kleding en prikken door de huid, waardoor een snelle verbinding ontstaat. Maar wat betreft de tweeledige modellen die veel mensen in hun portemonnee of achterzakken dragen wanneer ze alleen op een donkere stadsstraat lopen, omvat het antwoord een klein beetje basisfysica.

Wanneer de twee elektrodenparen op beide staan kant van een niet-projectiel stun gun worden tegen een lichaam van een beklede persoon gedrukt, dit voltooit een elektrisch circuit, waardoor een afvoer van elektriciteit in het lichaam mogelijk wordt. Het vermogen van een CED als het verdovingspistool om kleding binnen te dringen heeft te maken met een eenvoudige fysieke regel - weerstand. In lekentermen is weerstand eenvoudigweg het vermogen van een substantie om weerstand te bieden - "weerstaan" - elektrische spanning. De netsnoeren in uw huis zijn bijvoorbeeld waarschijnlijk bekleed met rubber of een soort kunststofpolymeer, die een uitstekende weerstand tegen elektriciteit hebben en de stroom binnenin het snoer houden. Met het voltage van stun guns en andere CED's die zo hoog zijn, is hun vermogen om elektriciteit door de meeste soorten kleding te sturen bijna net zo effectief als wanneer de kleding er niet was. Het lichaam zelf is een uitstekende geleider - wat betekent dat het goed is in het laten stromen van elektrische stromen - en dat, in combinatie met de ontoereikendheid van de meeste kleding om spanningen tussen 50.000 en 300.000 volt te weerstaan, is waarom stun guns kunnen werken kleding in de meeste gevallen. Dikke leren jacks, lagen kleding van meer dan 2 centimeter dik en rubberen regenjassen zijn de enige uitzonderingen, hoewel ze geen garantie bieden voor de veiligheid tegen een hoogspanning pistool.

Waarschuwing

Stun guns, hoewel vaak aangeprezen als nonlethal, zijn zeer gevaarlijk en worden niet beschouwd als 100 procent veilige alternatieven voor vuurwapens. Ze zijn in veel landen illegaal. Als u er een bezit of van plan bent er een te krijgen, behandel deze dan met respect. En als een politieagent er één in uw richting wijst, houd dan uw handen waar de officier ze kan zien en volg zijn instructies op om een mogelijk levensbedreigende schok te voorkomen.

, , ] ]