Als je kinderen vechten en elkaar raken, ben je niet de enige. Ongeveer 70 tot 80 procent van de gezinnen meldt fysiek geweld tussen hun kinderen, aldus dr. Ruth Peters, auteur van 'De wet neerleggen'. Vechtende broers en zussen zijn een van de meest verontrustende problemen voor de meeste ouders en ze voelen zich vaak hulpeloos om ze te voorkomen. Siblinggevechten kunnen voorkomen als gevolg van botsende persoonlijkheden, rivaliteit, verveling, wrok of jaloezie, of om uw aandacht te trekken. Hoewel je misschien het gevoel hebt dat hun gevechten niet onder jouw controle vallen, kun je ze helpen betere sociale vaardigheden te ontwikkelen.

Stap in om te stoppen met vechten en slaan. Scheid de broers en zussen in dezelfde kamer of in verschillende delen van uw huis. Zelfs als er alleen sprake is van verbaal geweld zonder te slaan, is het belangrijk om het onmiddellijk te stoppen om emotionele littekens te voorkomen, die nog langer duren om te genezen dan fysieke littekens, aldus dr. William Sears. Houd de broers en zussen gescheiden in hun eigen ruimtes totdat ze zijn gekalmeerd om te voorkomen dat het vechten opnieuw begint.

Moedig je kinderen aan om hun redenen voor het gevecht te uiten. Luister rustig naar elk kind zonder de schuld te beoordelen, wat ertoe kan leiden dat het genegeerde kind zich als een oneerlijk partij voelt. Toon empathie met beide gezichtspunten door de gevoelens van uw kinderen te herhalen. Je zou kunnen zeggen: "John, je voelt dat Tom je videogame zonder toestemming speelde" en "Tom, je gelooft dat John je toestemming heeft gegeven." Door hen aan te moedigen hun boze gevoelens in burgerlijke bewoordingen te plaatsen in plaats van ze op te heffen, helpt u hen om betere communicatievaardigheden te ontwikkelen. Laat ze het goedmaken zonder verdere tussenkomst. Je zou kunnen zeggen: "Jullie twee zijn oud genoeg om dit uit te werken en vrienden te zijn."

Stel basisregels vast voor hoe je verwacht dat je kinderen elkaar behandelen en de consequenties voor het nalaten om houd je aan hen. Laat hen weten wat niet is toegestaan ​​- zoals slaan, schelden, vloeken of elkaar op andere respectloze manieren behandelen. Beschrijf de negatieve gevolgen als ze ongehoorzaam zijn. Het zou het verlies van een privilege moeten zijn dat belangrijk is voor de kinderen - zoals tv, mobiele telefoon of computergebruik. Je zou kunnen zeggen: "De volgende keer dat jullie elkaar slaan, zal er de rest van de nacht geen tv zijn." Voor een tiener, zou je hem kunnen gronden voor het weekend.

Grijp je in voor het gevecht begint, raadt Sears aan. Wanneer je merkt dat een broer of zus probeert de ander te provoceren in het vechten met beledigingen of afwijkende taal, stuur hem dan een strenge waarschuwende blik tot hij stopt. Of, een rustige herinnering, zoals "Zet je kleine broertje niet neer" of "We spreken niet zo in dit gezin" of "Je zuster belt die naam is een put-down." Dit zal uw kinderen leren waar de limiet ligt op onaanvaardbaar gedrag en om het te stoppen voordat het tot vechten escaleert.

Wees een positief voorbeeld. Kinderen weerspiegelen vaak hoe hun ouders omgaan met conflicten, meningsverschillen en stress. Vermijd vecht met je partner of anderen voor je kinderen, zelfs als je aan het bellen bent. Als je kinderen zien dat je conflicten aanpakt door te schreeuwen, afwijkende taal te gebruiken, deuren dicht te slaan of beledigend te worden, zullen ze meer geneigd zijn om meningsverschillen op dezelfde disfunctionele manier op te lossen. Stel een voorbeeld door uw kinderen te tonen hoe u verschillen door middel van kalme gesprekken uitwerkt. Als je respect toont voor de ander tijdens meningsverschillen, is de kans groter dat je kinderen hetzelfde gaan doen.

Tip aan

Loof je kinderen altijd als ze hun conflicten oplossen en ", 1],Je zou kunnen zeggen: "Het is geweldig hoe je je kleine broertje hielp met zijn huiswerk" of "Het was zo aardig van je om je zus het videogame te laten spelen."

Waarschuwingen

Als de vechten tussen je kinderen wordt zo hevig dat ze het risico lopen op fysieke of emotionele schade, zoek professionele counseling bij een professional in de geestelijke gezondheidszorg die met kinderen werkt.